Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Hâlimin müsaadesizliği için müteaddit mektuplarınıza bir tek perişan mektubumla cevab verdiğimden gücenmeyiniz.

   Evvelâ: Gizli düşmanlarımız hükûmetin ehemmiyetli ve birkaç vazifedarlarını elde edip beni tazyikatla Menemen ve Şeyh Said Hadisesi gibi bir hadise çıkarmak için bütün kuvvetiyle en hassas damarlarıma dokunduracak tarzda her desiseyi istimal ettiler. Gördüler ki, Eski Said yok, yenisi ise her şeye tahammül ediyor, o plânı sair suikasdlere, ezcümle zehir vermeye tebdil ettiler. Hıfz-ı ilâhî onu da akim bıraktı. Şimdi o münafıklar resmen hükûmetin nüfuzunu, benden halkları ürkütmek ve vaz geçirmek için burada dehşetli bir propaganda ile istimal ediyorlar. Fakat siz hiç telâş etmeyiniz, inayet-i rabbaniye devam eder. Gittikçe fütuhat-ı Nuriye tevessü ediyor.

   Saniyen: Bu defa Hasan Feyzi'nin ve bir hafta evvel Halil İbrahim'in şahsıma karşı fevkalâde hüsn-ü zan ile mersiyeleri ve samimi ve hazin vedanameleri, az tadil ile üç sebep için kabul edildi.

   Birincisi: Onlar, şahsıma değil, belki Kur’an ve imana ve Nurlara hâdimliğim; ve o vazife-i kudsiyeye bakıp yazmışlar.

   İkincisi: Onların ve onlar temsil ettikleri o civardaki halis kardeşlerimizin ve haddimin çok fevkindeki tarifatlarını, bir nevi samimi dua ve ulvî bir tefeül ve yüksek bir arzu-yu hayır ve istidatlarının ve itikadlarının ve Nurlara pek ciddi alâkalarının bir in’ikâsı olmasıdır.

   Üçüncüsü: Ben onların nazarında Risale-i Nur ve şakirdlerdeki şahs-ı manevîsinin mümessili ve numunesi olmam cihetiyle onların sebeb-i teşvikleri olan o harika hüsn-ü zanlarını ve kuvve-i maneviyelerini kırmak, maslâhat değildir. O ikisine ve arkadaşlarına, hususan Ahmed Feyzi ve Denizli hapsindeki kardeşlerimize ve hakkımızda adalete çalışanlara binler selâm...

   Salisen: Çok defa benim sıkıntılarıma bir merhem hükmüne geçmiş ve yanımdaki sakladığım kahraman Husrev’in çok mektupları ve onların her birinden birer ehemmiyetli fıkrayı alıp mecmuunu Lâhika’ya geçirmek için zaman bulamıyorum. İnşaallah, bir istirahat zamanında tedkik edeceğim. Ahmed Nazif'in İnebolu talebeleri namına yazdığı ve Halil İbrahim’in ağlatıcı mersiyesinden iştiraklerini gösteren mektubu, benim o havalideki