Hadise budur: Ceylân'ı ve iki arkadaşları –ki bana hizmet ediyorlardı– yanıma gelmelerini men’ettiler. Anahtarı onlardan aldılar, bekçilere verdiler. O bekçilerden birisi geliyor, su ve ekmek gibi işlerimi görüyor. Ben bunun sebebini bilemedim. Fakat bu kasabada bir parti münazaası var. Çocuğun bir amucası ^(Haşiye)  bir taraftadır. Onun muarızları yapıyor ihtimali var.

   Hem, her tarafta Risale-i Nur’un fütuhatı ve hariçten gelen anarşistlik müdahalesi sebebiyet verdi zannederim. Ve Sandıklı’da elde edilen Mektubat’la, bir vasıta-i muhabere olması bahanesiyle,bu sıkıntıyı verdiler. Siz hiç telâş etmeyiniz, bunun da hiç ehemmiyeti yoktur. Siz, yine eski gibi bana yazarsınız. Fakat ben, kendim çok yazamıyorum. Güya beni, ihanet ve hakaretle çürütmekle, Risale-i Nur’un fütuhatına sed çekilecek; divaneliklerinden, üflemekle milyonlar elektrik kuvvetinde bulunan Risale-i Nur gibi bir hakikat güneşi sönecek diye, -ziyade sevabı bana kazandırmak için- beni fazla sıkıyorlar.

   Medar-ı ibret ve dikkat bir tevafuktur ki; dün, çocukla pederini zabıta celbedip ifadelerini aldığı aynı dakikada, ehemmiyetli bir vukuatı, telefon-u zabıta haber vererek, bütün erkânı telâşa düşürttü. Mahall-i vak’aya gitmeğe mecbur oldular. Manen onlara denildi: “Siz sinek kanadı kadar zararı olmayanı bırakınız; kartallar, belki ejderhalar gibi zararlara bakınız.”

   Hem camiden men’ hadisesinin aynı vaktinde, men’e emir veren yeni kaymakam, Afyon’da, ameliyata maruz kaldı. Lisan-ı hâliyle ona denildi: “Ölüm var!... Onun idamından kurtulmasına çalışanı tazyik değil, belki çok takdir ve tahsin etmek gerekir.”

   Umum kardeş ve hemşîrelerime birer birer selâm ve dua ederim ve dualarını isterim.

اَلْبَاقٖى هُوَ الْبَاقٖى

Kardeşiniz

Said Nursî