çalışacaklarını söylüyorlar. Isparta mebusu Senirkentli Tahsin Tola, ziyade alâkadar oluyor ve diyor ki: “Hükûmet şimdi komünistlikle mücadeleye başladı. Bu mücadele yalnız zabıta ile olamaz. Nurcular yirmi seneden beri mücadele ediyorlar. Ve hükûmete büyük yardımda bulunuyorlar. Ve bugün memleketteki muhtelif cereyanların en hayırlısı ve en tesirlisi Nurculardır diyorlar.” Vaiz ve mebus Ömer Bilen, diğer mebus Hasan Fehmi Ustaoğlu ve Fehmi Çobanoğlu isimli ihtiyar zatlar, size pek çok hürmet ve selâm ediyorlar. Her ikisi dahi Risale-i Nur’un şahs-ı manevîsi namına sevgili Üstadımızı, bu asrın bir mürşid-i hakikisi söyleyerek “Onların himmetidir ki, bu umulmadık zafer kazanıldı” diyorlar. Siz sevgili Üstadımızdan çok cihetle yardım gördüğünü söyleyen bu muhterem milletvekilleri, sizin dua ve Risale-i Nur’un hizmetine güvenerek ileriye pek büyük ümitle baktıklarını ve; “İslâmiyetin bütün şaşaasıyla âlem-i insaniyet çapında parlayacağını Cenab-ı Hakkın rahmetinden bekliyoruz.” diyorlar. Dünkü Çarşamba günü üç mebus, bir aralık, Üstadımızı ziyaret edeceklerini konuşmuşlar.

Abdullah, Sungur

***

   Evvelâ: İstifsar-ı hatırla el ve ayaklarınızdan öper, sıhhat ve afiyetinizi Cenab-ı Haktan dilerim ve ziyade muhtaç olduğum duanızı beklerim, efendim.

   Saniyen: Bura için merak edecek hiçbir şey kalmadı. 5 Mart’taki merak 18 Nisan’da ferah buldu. Polis dairesi Nur dairesi oldu. Tarsus savcısı tedkik edip “Bu kitabları geriye verin”, o vakit demişti. Komiser bey bana “Git, Mersin’dekilerini de al, gel, hepsini bir verelim” diye beni Mersin’e gönderdi. Mersin Emniyeti, “Biz senin kitablarını Ankara’ya gönderdik, gelirse veririz, gelmezse burada kitabın yok” dedi. Döndüm tekrar Tarsus komiserine geldim. Komiser bey boynunu bükerek: “Hoca, biz emir kuluyuz, gücenme, kusura bakma. Biz senin kitablarını emirsiz veremeyiz.” cevabında bulundu. 18 Nisan’da, “Kitapların gelmiş. Git al da gel.” dediler. Hemen gittim. Zülfikar, Sikke-i Tasdik, Tılsım, Afyon Müdafaanızı, hülâsa bu beş kitablarımızın Ankara’ya varıp geldiğini, dışındaki sarılı kâğıttan anladım.

   Netice, kitabların içinde, “Satılmaması için bir şey yoktur” diyerek bir vesika ile beraber kitablarımızı elimize teslim ettiler. Ben de komiser beye bir Tılsım mecmuası, emniyet memuru Edhem Bey’e bir Hülâsa, bir de yeni harfle Tarihçe-i Hayat hediye ettim, çok memnun oldular. Onlar da Nurcu oldular.