ile ve ehl-i iman içinde, her bir mertebe sahibinin bir hissesi içinde bulunduğu; ve bundan evvel Hüve Nüktesi’nin haşiyesinde, radyo vasıtasıyla hava unsurunun harika mucizat-ı kudreti göstermesi cihetinde kalbe ihtar edildi ki:

   Bir ehl-i iman, ebedî bir saadette, dünya kadar bir mülk-ü bakiyi netice verecek bu kısacık ömr-ü dünyevide ettiği ibadette bir küllî ibadet.. âdeta kendi hususî dünyasıyla beraber ibadet etmiş gibi kendi hususî dünyası kadar bir mükâfat alacağı işarat-ı Kur’aniyeden anlaşılır diye; Hüccetü’z-Zehra’nın İkinci Makamında, ilm-i ilâhî mebhasinde:  اَلتَّحِيَّاتُ اَلْمُبَارَكَاتُ  ilâahire’nin küllî manaları ruhuma gelip, öylece teşehhüdde:  اَلتَّحِيَّاتُ  derken, birden hayalime hususî dünyamın dört unsuru olan “toprak, su, hava, nur” unsurları dört küllî dil oldular. Her bir dil, milyarlar, hattâ trilyonlar, katrilyonlar adedince   اَلتَّحِيَّاتُ اَلْمُبَارَكَاتُ اَلصَّلَوَاتُ اَلطَّيِّبَاتُ لِلَّهِ  kelimelerini lisan-ı hâl ile söylüyorlar; hayalen gördüm.

   Bu unsurlardan toprak unsuru bir dil olarak, bütün zîhayatların her biri bir kelime-i zîhayat olup  اَلتَّحِيَّاتُ  derler. Çünkü her bir avuç toprak ekser nebatata saksılık edebilir ve menşe olabilir bir vaziyettedir. O halde her bir avuç toprakta, ya bütün beşerin meydana getirdikleri bütün fabrikaların adedince manevî küçücük mikyasta fabrikalar -her bir avuç toprakta- bulunacak. Bu ise hadsiz derecede imkânsız.. veyahut, bir Kadîr-i Mutlakın hadsiz kudret, nihayetsiz ilmi ve iradesiyle olacak. Demek toprak unsuru bütün eczası ile ve zerratı ile bu mazhariyet için hadsiz  اَلتَّحِيَّاتُ لِلَّهِ  der. Yani: Ezelden ebede kadar bütün zîhayatların hayat hediyeleri Zat-ı Vacibü’l-Vücud’a hasdır.

   Sonra herkesin hususî dünyasındaki gibi, benim de hususî dünyamın ikinci unsuru olan su unsuru dahi küllî bir lisan olarak bütün zerratı ile, hususan zîhayatların menşelerine ve yaşamalarına hizmetleri noktalarında,