Nur şakirdleri namına yanıma geldiler. Hakikaten ben Barla’ya ve o zamana gitmiş kadar sevindim. Maşaallah, Barla birinci medrese-i Nuriye olduğunu hissetmeğe başlamış. Ciddi bir intibah, bir alâkadarlık gösteriliyor. Hattâ eskiden Onuncu Söz’ü tab’ eden Hacı Bekir, benim orada oturduğum odayı her bir masrafını deruhte edip satmaktan men’etmiş. Nur şakirdlerinin bir misafirhanesi hükmünde muhafaza edilmesini Barla’ya haber göndermiş. Nur santralı kardeşimız Hoca Sabri’nin, eskiden beri onun gibi Nurcu refikasının ve mübarek mahdumu Nureddin’in küçük bir mektublarını aldım. Cenab-ı Hak onlara sıhhat ve afiyet ve saadet ihsan eylesin. Âmin. Umum kardeşlerimize ve hemşîrelerimize çok selâm ve dua ve dualarını rica ediyoruz.

Kardeşiniz

Said Nursî

* * *

18.11.1951

وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ     بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَائِمًا

   Aziz, sıddık kardeşlerim ve manevî Medresetü’z-Zehra’nın Nur şakirdleri!

   Ben Isparta’ya geldiğim vakit, Isparta’da İmam-Hatip ve vaiz mektebinin açılacağını haber aldım. O mektebe kayd olacak talebelerin ekserisi Nurcu olmaları münasebetiyle, o mektebin civarında gayr-i resmî bir surette bir Nur medresesi açılıp, o mektebi bir nevi medrese-i Nuriye yapmak fikriyle bir hatıra kalbime geldi. Bir-iki gün sonra güya bir ders vereceğim diye etrafta şayi olmasıyla, o dersimi dinlemek için rical ve nisa kafilelerinin etraftan gelmeleriyle anlaşıldı ki, böyle nim-resmî ve umumî bir medrese-i Nuriye açılsa, o derece kalabalık ve tehacüm olacak ki, kabil olmayacak. Afyon’da mahkemeye gittiğimiz vakitki gibi pek çok lüzumsuz içtimalar olmak ihtimali bulunduğundan, o hatıra terkedildi. Kalbe bu ikinci hakikat ihtar edildi. Hakikat da şudur: