Madem bu ittifaksızlıktan gelen zaafiyet ve kuvvetsizlik sebebiyle ecnebinin politikasına ve ehemmiyetsiz, muvakkat yardımlarına karşı bu acib manevî rüşvetler veriliyor; dört yüz milyon kardeşin uhuvvetine, milyarlar ecdadın mesleğine ehemmiyet verilmiyor gibi bir mâna hükmediyor. Ve asayiş ve siyasete zarar gelmemek için bu kadar israfat ile bol maaşlar suretinde kuvvet teminine kendilerini mecbur zannederek rüşvetler veriliyor; milletin fakr-ı hali nazara alınmıyor. Elbette ve elbette ve kat’î olarak şimdi bu memleketteki ehl-i siyaset, garba ve ecnebiye verdiği siyasî ve manevî rüşvetin on mislini âlem-i İslâm’ın ileride cemahir-i müttefikası hükmünde olacak olan dört yüz milyon müslüman kardeşlere memleket ve milletin ve bu devlet-i İslâmiye’nin selâmeti için gayet azîm bir bahşiş ve zararsız rüşvet vermesi lâzım ve elzemdir.

       İşte o makbûl, lâzım ve çok menfaatli, caiz ve vacib rüşvet ise teavün-ü İslâmın esası ve hediye-i Kur’an’ın semavî bir düsturu ve rabıtası ve kudsî kanun-u esasîsi olan

وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا   *  اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ

وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ   *  وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرٰى

kudsî, esasî kanunlarını düstur-u hareket etmektir.

   Üçüncü Nokta: Şimdilik tehir edildi.

Said Nursî

   Haşiye: Kardeşlerim! Evvelce gördüğünüz şiddetli ihtarın bir derece tağyirine üç şey vesile oldu.

   Birincisi: Nur kahramanı Husrev'in beyanıyla yirmi beş adliye mahkemelerinin “Risale-i Nur’da suç yok.” diye itiraflarıdır.

   İkincisi: Nur’un bir kahraman avukatı, “Ankara hükûmeti, Said aleyhinde olmadığından şiddetli kelimeler tadil edilse münasiptir.” demesidir.