(Mahremdir. Şimdilik Medresetü’z-Zehra

erkânlarına mahsustur.)

 İhtiyar Kadınlara Ehemmiyetli Bir Müjde ve

Bekâr ve Mücerred Kalmak İsteyen Genç Kızlara Bir İhtar

   Hadis-i Şerifte:  عَلَيْكُمْ بِدِينِ الْعَجَۤائِزِ  gösteriyor ki, ahirzamanda kuvvetli iman, ihtiyar kadınlarda bulunur ki, “Dindar, ihtiyar kadınların dinine tabi olunuz.” diye hadis-i şerif ferman etmiş. Hem Risale-i Nur’un dört esasından bir esası şefkattir ve kadınlar şefkat kahramanı bulunmasından, hattâ en korkağı da kahramancasına ruhunu yavrusuna feda eder. Ve bu zamanda o kıymettar valideler ve hemşîreler, büyük bir hadise ile karşılaşıyorlar. Mahremce ve ifşası münasip olmayan bir hakikat-ı fıtriyesini, Nur şakirdlerinden mücerred kalmak isteyen veya mecbur kalan kızlar kısmına beyan etmek lâzım gelir diye ruhuma ihtar edildi. Ben de derim ki:

   Kızlarım, hemşîrelerim! Bu zaman, eski zamana benzemiyor. Terbiye-i İslâmiye yerine terbiye-i medeniye, yarım asra yakın hayat-ı içtimaiyemize yerleştiği için, bir erkek bir kadını ebedî bir refika-i hayat ve saadet-i hayat-ı dünyeviyeye medar ve sair günahlardan kendini muhafaza etmek için almak lâzım gelirken; o biçare zaifeyi daim tahakküm altında, yalnız dünyevi, muvakkat gençliğinde sever. Ona verdiği rahatın bazı on misli onu zahmetlere sokar. Eğer şer’an “küfüv” tabir edilen birbirine denk olmazsa, hukuk-u şer’iye nazara alınmadığından, hayatı daima azab içinde geçer. Kıskançlık da müdahale ederse daha berbat olur. İşte bu izdivaca sevk eden üç sebep var:

   Birisi: Tenasülün devamı için, hikmet-i ilâhiyece o fıtrî hizmete bir ücret olarak bir fıtrî meyil ve şevk vermiş. Halbuki o zevk on dakikada bir lezzet verse de, eğer meşru ise, erkek bir saat meşakkat çekebilir. Fakat kadın, on dakikalık o zevk için on ay çocuğu kendi vücudunda zahmetini çekmekle on sene çocuğun hayatına yardımla meşakkat çeker. Demek o on dakikalık fıtrî meyil, bu uzun meşakkatlara sevk ettiği için ehemmiyeti kalmaz. His ve nefs, onunla onu izdivaca tahrik etmemeli.