Buz parçası halinde bulut, bir yere düşmüş,

Erkek ve kadın hepsi de ol semte üşüşmüş...

Derhal açılıp gökyüzü hem parladı ol nurdan gelen Risale-i Nur

Hallâk-ı Rahîm eyledi mahlûkunu mesrur.

Zulmet dağılıp başladı bir yepyeni gündüz,

Bir neşe duyup sustu biraz ağlayan o göz.

Bir dem bile düşmezken onun âhı dilinden,

Kurtuldu, yazık dertli beşer derdin elinden.

Ol taze güneş, ülkeye serptikçe ışıklar,

Hep şad olacak, şevk bulacak kalbi kırıklar.

Her kalbe sürur, her göze nur doldu bu günden,

Bir müjde verir sanki o bir şanlı düğünden.

Arzeyleyelim ol yüce Allah’a şükürler,

Kalkar bu kahr ü cehl ve dalâl, şirk ve küfürler.

Ol nur-u hüdâ saldı ziya, kalbe safâ hem,

Gösterdi beka, göçtü fenâ, buldu vefa hem.

Çıkmıştı şakî, geldi nakî gördü adavet,

Eylerdi nefiy, oldu hafî nur-u hidâyet.

Fışkırdı Risale-i Nur, ufuktan nur-u risalet,

Ol nur-u risalet verecek emn-ü adalet.

Allah’a şükür, kalkmada hep cümle karanlık,

Allah’a şükür, dolmada hep kalbe ferahlık.