da ufuklara çekilip nöbetçi vaziyetinde beklemesi, bir imtihan-ı rabbanî ve bir inkişaf-ı feyezanî ve bir rahmet-i nuranîdir ki; evvelceki bir habbe; bir çekirdek yeniden taze bir hayata iştiyakla ve neşe-i inkişafla meyvedar koca bir ağaç suretini alır ve   يُبَدِّلُ اللّٰهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ   sırrına mazhar olurlar.

   Evet, yirmi senedir devam eden şu mevsim-i şita, inşallahu teala nihayet bulmuş ola... Dünyaya yeni ve feyizli bir fasl-ı nur-u bahar gele ve âlemin yüzü nur ile güle...

   Risale-i Nur, Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyanın taht-ı tasarrufunda olduğundan, ona uzanan, ilişmek isteyen her el kırılır ve her dil kurur. Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyanın   وَمَۤا اَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ اِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ   kavl-i şerifinin ima ve işaratından şu devrede Türk lisanının sadmeler geçirmesine bakılırsa, Risale-i Nur Türkçe’de, lisan üzerinde de imam olacağına; yani yarın halis Türkçe olan Risale-i Nur’un kesb-i imtiyaz edip diğerlerini terkedeceklerine dair işaret-i Kur’aniyedendir, demiş olsam hata etmemiş olurum zannederim.

   Başta Üstadımız olduğu halde bilumum kardeşlerimize samimi selâmlarımla arz ve hürmetler eyler, mübarek bayramlarını tebrik ve tes’id eylerim. Üstadım hakkında bir şey yazamadım. Çünkü veraset-i Muhammediye (a.s.m.) makamında olan bir zat-ı âli-kadr hakkında ne diyebilirim? Ona, Hasan Feyzi* Efendi kardeşimizin sözlerini tekrar etmekten başka bir şey bilmem.

   Milâs ve havalisi Risale-i Nur talebeleri namına,

duanıza muhtaç

Halil İbrahim (r.h.)

   Halil İbrahim’in Risale-i Nur hakkındaki parlak fıkrasının sonunda kaydedilip, ikisi beraber Emirdağı mektublarının ahirlerinde kaydedersiniz. Bu zat, Risale-i Nur’un çok eski ve çok sadık ve çok fedakâr bir şakirdidir, Risale-i Nur’a hitab ederek bu mektubu yazmış.

هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّى

Said Nursî