enaniyet-i ilmiyelerini ve üstadlık vakarını tahrik etmeğe; ve “biz bu dersi almağa muhtaç değiliz.” dedirmeğe vesile olduğu gibi, tenkide emmareleri inceye en küçük bir müstensih sehvinde bahane ederek, itiraz etmek ihtimali vardır. İnayet-i ilâhiyenin himayesi, onların ellerine Asâ-yı Musa ve Siracü’n-Nur’un geçmesine müsaade etti, fakat, Zülfikar’ı müsaade etmedi. İnşaallah yakın bir zamanda şimdiki mezkûr hakikati ve vakar-ı ilmiyelerini okşayacak bir mektub Zülfikar’da onlara gönderilecek.

   Salisen: Mesmuatıma nazaran, Şemsi ve isimlerini söylemeği münasip bulmadığımız müellifler, Zülfikar’dan ve sair Risale-i Nur’dan bazı kısımları kendi namlarına neşretmelerine razıyım ve helâl ediyorum ve memnun oluyorum. Onlar da Nur’un şakirdleridir. Bu surette Nurları neşrediyorlar. Yirmi seneden beri çoklar, hattâ büyük hocalar eserlerinde ve müellifler de Nur’un meselelerinden çoklarını almışlar ve alıyorlar. Hattâ değil böyle dost zatlara, belki resmî makamları bulunan ve eserler yazan ve Nurların intişarlarına taraftar olmayan ve eserleri revaç bulmak niyetiyle Nur’un neşrine mâni olanları dahi helâl ediyoruz. Çünkü onların men’leri başka bir tarzda ve daha faideli intişarına ve fütuhatına vesile oluyorlar. Ben, hâl-i hazıra bakmadığım için bilemiyorum. İstemeyerek işittim ki: Eser yazan ve Nur’dan çalan resmî büyük zatlar diyorlar ki: “Risale-i Nur okuyabilirsiniz, başkasına vermeyiniz.” Güya Nurlar onların eserlerini sukut ettirecek. Halbuki Nurlar, o eserlerdeki hakikatleri tasdik eder, onlara kuvvet ve revaç verir. İnşaallah bir zaman onlar resmen neşrine mecbur olacaklar. Fakat İzmirli hâkimin dediği gibi, “Risale-i Nur gizlenmiyor ve başka kitablara benzemiyor ve temellük edilemiyor, nerede bulunursa bulunsun, ben Nur’dan gelmişim.” der.

   Hem Risale-i Nur’un sekiz senedir en mühim parçaları İstanbul’a gidiyordu ve kemal-i şevkle müellifler okuyorlardı. Esasen Risaletü’n-Nur ise; ona şakird olmak şartıyla, herkesin kendi malı gibidir.

   Isparta’da hacca giden ve benim bedelime dahi manen hac etmeğe va’deden o mübarek kardeşlerimizi has şakirdler dairesinde bütün manevî kazançlarımıza hissedar etmeğe karar verdik. Cenab-ı Hak, onları iki cihanda mesud eylesin.

   Rabian: Medresetü’z-Zehra’nın bana gönderdiği bu defaki Asâ-yı Musa fiyatından kalan altmış banknotu yakında göndereceğim.