Birinci sebep: Bütün hayatımda şimdiki kuvvetsizlik ve gittikçe ziyadeleşen zaafiyeti hissetmemiştim. Çok sıkıntılarla daimî evradlarımı bazı da noksan olarak yapabilirim. Halbuki bu eyyam ve leyali-i mübarekede yüz derece ziyade çalışmağa ihtiyacım var. Ve sizin şirket-i maneviyenize hissem itibariyle yardım etmek ve duanıza bin derece ziyade aminlerle iştirake koşmak lâzım iken, bu iktidarsızlığım, o şirket-i maneviyeye pek cüz’î yardım edebilir. Bunun çaresi, vazife-i Nuriyeden benim vazifem size verildiği gibi, o şirketteki vazifeyi de sizlerin manevî yardımlarınıza dayanıp haddimden ve istidadımdan pek çok ziyade bu âciz kardeşinizdeki hüsn-ü zannınıza muvafık çalışmayı rahmet-i ilâhiyeden niyaz ediyorum.

   Ve, ihtiyacın ikinci sebebi: Hem siz, hem bizden olmayan bir kısım zatlar Risale-i Nur’un hakikatinden ve şakirdlerinin şahs-ı manevîsinden tezahür eden fevkalâde halleri ve neticeleri, bu biçare kardeşinizden zannedildiğinden, o büyük neticelere karşı çok büyük bir iktidar, bir amel lâzımken, pek cüz’î ve şahsî çalışmam, bu hastalık ve zâfiyetle beraber, elbette beni şiddetle manevî yardımlarınıza muhtaç ediyor. Ben de bu manevî yardımlarınızı kendime koşturmak için   اَجِرْنَا اِرْحَمْنَا   gibi bütün mütekellim-i maalgayr tabir edilen kelimelerde sizleri niyet ediyorum. Güya umumunuzla beraberiz gibi çalışıyorum. Ve âmin dediğim vakitte, bütün dualarınıza bir âmin niyet ediyorum. İnşaallah, Erhamürrahimîn, rahmetiyle o çok noksan ve cüz’î çalışmamı, büyük çalışmanıza mükemmel bir âmin hükmünde kabul eder.

   Hamisen: Sabık hadiseden vaziyetiniz ne şekilde olduğunu çok merak ederdim. Cenab-ı Hakka şükür ki; mektubunuzda Kahraman Tahirî*nin İstanbul’a makine ve kâğıd almak için gitmesi gösteriyor ki, o hadise sönüyor ve Nurların neşrine mâni olmayacak, belki başka yerlerde olduğu gibi orada da galibane fütuhatı var, inşaallah.

   Umumunuza birer birer selâm ve eyyam-ı mübarekinizi tekrar tebrik ediyorum.

اَلْبَاقٖى هُوَ الْبَاقٖى

 Duanıza muhtaç hasta kardeşiniz

Said Nursî