mahkemesinin müttefikan beraet kararıyla ve üç cemiyet-i ilmiyenin ve ehl-i vukufun tahsin ve takdirleriyle sabit olmuş ki; Risale-i Nur eczaları ve şakirdleri, emniyet müdürünün ve zabıtanın vazifeleri olan asayiş ve idare ve inzibat ve ahlâksızlığa karşı, komiserlerden ziyade, serkeşleri itaata getirmek ve asayişi temin etmekte, manevî ve tam tesirli manevî inzibat memurlarıdır. Onun için zabıta, evhamla değil; kemal-i takdirle, emniyet müdürünün bakması gibi bakmalıdır. Çünkü o Zülfikar hakkında demiş: “Çok güzel, sevdim, okuyacağım, hoşuma gitti.” Her ne ise... Siz, daha ne münasib görürseniz öyle yaparsınız.

   Hem emniyet müdürüne deyiniz ki: Kardeşimiz Said diyor: Eğer o Zülfikar tam hoşuna gitmişse, o benimdir, ona hediye ediyorum. Hem onun gibi mühim olan Asâ-yı Musa’yı da ona hediye edeceğim.

   Denizli’den ve Tavas’dan gelen güzel mektuplarına hususî cevap vermeğe kat’iyen vaktim ve halim müsaade etmediğinden; hususî cevap vermediğimden gücenmesinler. Çakır Yusuf’un mektubundan, tam ciddiyeti ve tam Hasan Feyzi'nin bir vârisi olduğunu gösteriyor.

***

   Kardeşimiz ve Nur’un kumandanlarından Isparta Hulûsi’si Refet Bey'in mübarek masumunun dokuz yaşında iken -bu derece- Risale-i Nur’dan Birinci Sözü yazması gösteriyor ki; o mübarek Hüsnü, Safranbolu’nun on bir yaşındaki Hüsnü’sü gibi dâhi masumların küçücük bir kahramanı olmağa namzeddir. Cenab-ı Hak, onu, Nurlara bağışlasın ve muvaffak eylesin. Âmin. İnşaallah, yazdığınız nüshayı sonra tashih edip göndereceğim.

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَائِمًا

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Evvelen: Denizli’deki kardeşlerimiz Zülfikar’ı oradaki matbaada basmaya teşebbüs ettiklerini yazıyorlar. Madem İnebolu’da yakında bin Zülfikar