Aziz, sıddık, tam metin kardeşlerim,

   Şehid merhumun berzahda okumasıyla mesrurane meşgul olduğu Nur Risalelerini dünyada kendi yerinde çalışmak ve beni de çalıştırmak için yazılmışlar gibi tam vaktinde yetişti ve medrese-i Yusufiyenin üç tatlı meyvesini ve Kur’an’ın kudsî ve Firdevsî binler meyveler veren üç hizbini beraber getirdi.

   İki kahraman mübarek, yazdıkları güzel iki Meyve’lerinin tarzında ve kıt’asında On Birinci Meselesini dahi yazıp dört-beş nüsha Hizb-i Nuriye varsa ve beş-altı Hizb-i Kur’aniye ile beraber gönderilse münasibdir. Ve Husrev’in fıkrası, On Birinci Meselenin ahirinde kaydedilsin. Size bu defa Ayetü’l-Kürsî’nin arkadaşı ve tetimmesi iki-üç ayetin bir nükte-i i’caziyelerine dair bir parça gönderdim; daha tamamlamağa bir ihtar almadım, noksan kaldı, pek acelecilikle yazıldı. Ehemmiyetli sırlar göründü, fakat dünyaya bakmamak için tamam ve açık yazdırılmadı. Eğer hoşunuza gitse, On Birinci Meselenin Haşiyesinin bir lâhikası olarak kaydedersiniz ve İ’caz-ı Kur’an risalesinin zeyillerinde hem el-Felâk nüktesini, hem bunu yazarsınız.

   Kardeşlerim! Hiç merak etmeyiniz. Kat’î kanaatım geldi, bizler, bir inayet altında, gayet ehemmiyetli bir hizmette ve ihtiyar ve iktidarımız haricinde bir dest-i gaybî tarafından istihdam ediliyoruz. Çok defa,   عَسٰٓى اَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ   sırrına mazhar oluyoruz. Bu çalışmada zahmet pek az, ücret pek çok...

***

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Sizin gayet mübarek ve Cennet meyveleri gibi şirin hediyelerinizi ve Denizli cihetindeki beşaretinizi aldım. Şimdi bu dakikada pek çok işler beni uzun konuşturmayacak; kısa kesmeye mecbur oldum. Çünkü, hediyeyi getiren çabuk gidecek diye acele yazdım.

   Evvelâ: Son parçada, başta   بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقٰى   bin üç yüz kırk dört, sehivdir. Eğer okunmayan iki hemze ve medde sayılmazlarsa, sehiv değil; hem çok