Aziz, sıddık kardeşlerim, bu dehşetli asırda mükemmel tesellilerim ve vârislerim,

   Sizin fevkalâde sa’y ü gayretiniz Isparta ve civarını bir geniş Medresetü’z-Zehra'ya ve bir Camiü’l-Ezher'e çevirdiğine bir delil de, bu defa matbaacıları da hayrette bırakan yazdıklarınız Asâ-yı Musa mecmuasından yirmiden ziyade mükemmel tevafuklu nüshalarını bu yarı ümmî kardeşinize göndermenizdir. Cenab-ı Erhamürrahimîn, sizlere, yazanlara ve yardım edenlere her bir harfine mukabil bin rahmet eylesin ve binler meyve-i Cennet ihsan etsin ve yüzer hasenat defter-i a’mâlinizde yazdırsın, âmin, âmin, âmin...

   Ben onlara baktım, kalbime geldi ki: Bu kahramanların şimdi de bir mükâfatları yok mu?

   Birden ihtar edildi ki: Onlar bu Mecmuayı yazmakla feylesofları susturan, imana getiren, kuvvetli bir ders-i imanîyi en evvel kendi kendine tam okuyorlar. Manevî bir hazine kazanıyorlar.

   Hem onların nüshaları, pek çokların imanlarını kurtaracaklar veya imana gelecekler. Bir hadisde vardır ki: “Bir tek adam seninle imana gelse, sahra dolusu kırmızı koyundan daha hayırlıdır.”  Hem onlar, bu mübarek kalemleriyle, eski zamanda İslâmiyetin büyük mücahid kahramanlarının kılınçlarının kudsî hizmetlerini görüyorlar. Elbette istikbal, onları ve Nurcuları çok alkışlayacak.

   Saniyen: Asâ-yı Musa mecmuasının başında, bu gelen ve çizgi ile işaret edilen fıkra yazılsa münasibtir. İsteyen, bu mektubun başındaki kısmını da beraber yazabilir.

   “İmam-ı Ali radıyallahü anh, Celcelutiye'sinde pek kuvvetli ve sarahata yakın bir tarzda Risale-i Nur’dan ve ehemmiyetli risalelerinden aynı numara ile haber verdiğini, Yirmi Sekizinci Lem’a ile Sekizinci Şua tam isbat etmişler. İmam-ı Ali radıyallahü anh, Risale-i Nur’un en son risalesini Celcelutiye’de   وَ اسْمُ عَصَا مُوسٰى بِهِ الظُّلْمَةُ انْجَلَتْ   fıkrasıyla haber veriyor. Biz bir-iki sene evvel Ayetü’l-Kübra’yı en son zannetmiştik. Halbuki şimdi altmış dörtte telifçe Risale-i Nur’un tamam olması ve bu cümle-i Aleviye’nin