YEDİNCİ REMİZ: Hazret-i İmam-ı Ali (r.a.) nasıl ki,

وَ بِالْاٰيَةِ الْكُبْرٰى اَمِنّٖى مِنَ الْفَجَتْ ۞ وَ بِحَقِّ فَقَجٍ مَعَ مَخْمَةٍ يَا اِلٰهَنَا ۞  وَ بِاَسْمَائِكَ الْحُسْنٰى اَجِرْنٖى مِنَ الشَّتَتْ ۞ حُرُوفٌ لِبَهْرَامٍ عَلَتْ وَ تَشَامَخَتْ ۞  وَ اسْمُ عَصَا مُوسٰى بِهِ الظُّلْمَتُ انْجَلَتْ

diye birinci fıkrasıyla Yedinci Şua’a işaret etmiş. Öyle de, aynı fıkra ile “Âlî Bir Tefekkürname ve Tevhide Dair Yüksek Bir Marifetname” namında olan Yirmi Dokuzuncu Arabî Lem’aya dahi işaret eder. İkinci fıkrasıyla ism-i âzam ve sekine denilen esma-i sitte-i meşhurenin hakikatlerini gayet âlî bir tarzda beyan ve isbat eden ve Yirmi Dokuzuncu Lem’ayı takip eyleyen Otuzuncu Lem’a namında altı nükte-i esma risalesine   بِاَسْمَائِكَ الْحُسْنٰى اَجِرْنٖى مِنَ الشَّتَتْ   cümlesiyle işaret ettiğinden sonra akabinde risale-i esmayı takib eden Otuz Birinci Lem’anın Birinci Şuaı olarak otuz üç ayet-i Kur’aniyenin Risale-i Nur’a işaratını kaydedip hesab-ı cifrî münasebetiyle baştan başa ilm-i huruf risalesi gibi görünen ve bir mucize-i Kur’aniye hükmünde bulunan risaleye   حُرُوفٌ لِبَهْرَامٍ عَلَتْ وَ تَشَامَخَتْ   kelimesiyle işaret edip, derakab   وَ اسْمُ عَصَا مُوسٰى بِهِ الظُّلْمَتُ انْجَلَتْ   kelâmıyla dahi risale-i hurufiyeyi takib eden ve el-Ayetü’l-Kübra’dan ve başka Resail-i Nuriye’den terekküb eden ve Asa-yı Musa namını alan ve Asa-yı Musa gibi, dalâletin ve şirkin sihirlerini iptal eden Risale-i Nur’un şimdilik en son ve âhir risalesine Asa-yı Musa namını vererek işaretle beraber manevî karanlıkları dağıtacağını müjde ediyor. Evet   وَ بِالْاٰيَةِ الْكُبْرٰى   kelimesiyle Yedinci Şua’a işareti, kuvvetli karineler ile isbat edildiği gibi, aynı kelime, diğer bir mana ile