namında ve mertebesinde olan Haşir Risalesine işaretle beraber o risalenin fevkalâde ehemmiyetini ve gayet muhkem olduğunu ve o zamanın dumanlı karanlıklarını izale eden bir leyle-i beratın bir kandili hükmünde bulunmasına ve haşir ve kıyametin bir alâmeti olan duhan, hem leyle-i beratın senevî olarak hikmetli tefrik ve taksim-i umur noktalarıyla ve başka karineler ile imaen ve remzen haber veriyor.

   Evet Onuncu Söz, çok ehemmiyetli bir belâyı def’etti. Hürriyet-i efkâr serbestiyeti ve harb-i umumi sarsıntısı vaktinde haşri inkâr eden münafıklar, fırsat bulup çok yerlerde zehirli fikirlerini izhara başladıkları bir zamanda “Onuncu Söz” çıktı ve tab’edildi. Bin nüshası etrafa yayıldı, onu gören herkes kemal-i iştiyak ve merakla okudu. Zındıkların kâfirane fikirlerini tam kırdı. Ve onları susturdu. İmam-ı Ali radıyallahü anhın bu takdirine liyakatını isbat etti. Kimin şüphesi varsa gelsin onu dikkatle okusun, haşrin ne kadar kuvvetli bir bürhanı olduğunu görsün.

   Hem Hazret-i İmam-ı Ali radıyallahü anh on dokuzuncu sure olarak suretü’n-Nur’u   بِسِرِّ حَوَامٖيمِ الْكِتَابِ جَمٖيعِهَا عَلَيْكَ بِفَضْلِ النُّورِ يَا نُورُ اُقْسِمَتْ   fıkrasıyla zikrederek pek muhtasar olan “On Dokuzuncu Söz”e ve pek mükemmel bulunan “On Dokuzuncu Mektub”a işaret için, nur lafzını tekrar etmekle mektupların mertebesi, yani “On Dördüncü Mektub” noksan kalmasına imaen Sure-i Nur’u On Beşincide yine zikretmesiyle gayet lâtif ve müdakkikane haber veriyor. Ve o iki risaleleri, Risale-i Nur’un, büyük nurları olduklarını bildiriyor. Evet risalet-i Muhammediye aleyhissalâtü vesselâma dair olan “On Dokuzuncu Söz”, hem üç cihetle kerametli ve harika olan “On Dokuzuncu Mektub” elhak Risale-i Nur’un en parlak birer nurudurlar. Ve Aişe-i Sıddıka radıyallahü anha’nın beraeti münasebetiyle, ayet-i Nur’un   مَثَلُ نُورِهٖ   kelimesindeki zamir, üç vecihten birisi ile Muhammed aleyhissalâtü vesselâma raci olmak haysiyetiyle Sure-i Nur, zat-ı Muhammediye aleyhissalâtü vesselâm ile ziyade