Birincisi:  اِلَى النُّورِ بِاِذْنِ رَبِّهِمْ   cümlesi ifade eder ki, “Kitab-ı Mübin vasıtasıyla, on dördüncü asırdaki zulümattan, insanlar biiznillah Kur’an’dan gelen bir nura çıkarlar.” Bu meal ve hususan nur lafzı, Resaili’n-Nur’a mutabık olduğu gibi, makam-ı cifrîsi şeddeli   ن  iki   ن   olmak üzere bin üç yüz otuz sekiz veya dokuz ederek harb-i umumi zulümatında telif edilen Resaili’n-Nur’un fatihası olan İşaratü’l-İ’caz tefsiri, o zulmetler içindeki zuhuru tarihine tam tamına tevafuku ve ayetteki nur kelimesi, Risale-i Nur’daki nur lâfzına ima ile bakıyor.

   İkincisi:  اِلٰى صِرَاطِ الْعَزٖيزِ الْحَمٖيدِ   cümlesi evvelki cümledeki nuru tarif ederek der: O nur Cenab-ı Hakkın izzet ve mahmudiyetini gösteren yoldur. Bu cümlenin makam-ı ebcedîsi beş yüz kırk sekiz veya elli olarak, Resaili’n-Nur’un şeddeli   ن‎   bir   ن   olmak üzere adedi olan beş yüz kırk sekize tam tamına tevafuk eder. Eğer okunmayan iki “elif” sayılsa, mertebesine işaret eden iki farkla yine tam tamına tevafuk eder. Bu imayı teyid eden, hem letafetlendiren bir münasebet var. Şöyle ki:

   Âlem-i İslâm için en dehşetli asır, altıncı asır ile Hülâgu fitnesi ve on üçüncü asrın ahiri ve on dördüncü asır ile harb-i umumi fitneleri ve neticeleri olduğu münasebetiyle bu cümle makam-ı ebcedîyle altıncı asra ve evvelki cümle gibi   اَلْعَزٖيزِ الْحَمٖيدِ   kelimeleri ile bu asra, Sultan Abdülaziz ve Sultan Abdülhamid devirlerine ima eder.

   Hem, sabık ayetlerde ise, Resaili’n-Nur’un ikinci ismine tevafukla işaret eden umum o ayetler, dehşetli asır olan Hülâgu ve Cengiz asrına dahi ima ederler. Hattâ o ayetlerin hem o asra, hem bu asra imaları içindir ki, Hazret-i Ali (r.a.) Ercuze'sinde ve Gavs-ı Âzam (r.a.) kasidesinde, Resaili’n-Nur’a kerametkârane işaret ettikleri vakit, hem o asra, hem şu asra bakıp hiddetle işaret etmişler.

   Üçüncüsü:  مِنَ الظُّلُمَاتِ   kelimesindeki  الظُّلُمَاتِ  ’ın adedi bin üç yüz yetmiş iki ederek bu asrın zulümleri, zulmetleri ne vakte kadar devam