alâmetleri ve hakikatlarının hüccetleri ve hak kelâmullah olduğuna delilleri olan Resaili’n-Nur’a mana-yı işarîsiyle alâmet ve bürhan ve emare ve delil manasıyla âyâtın ayetleri diye tekrar ile تِلْكَ اٰيَاتُ الْكِتَابِ ferman ederek nazar-ı dikkati Kur’an hesabına bu asra ve bu asırdaki Resaili’n-Nur’a çeviriyor itikad ediyorum. Evet her bir cihet ile ayn-ı şuur olan âyât-ı Kur’aniyenin böyle yirmi vechile ve yirmi parmakla aynı şeye müttefikan işaretleri, tasrih derecesinde bana kanaat veriyor. Benim kanaatıma iştirak etmiyen bu ittifaka ne diyecek ve ne diyebilir? Hangi kuvvet bu ittifakı bozar? Resaili’n-Nur bu asra gelen işarat-ı Kur’aniyeye hususî bir medar-ı nazar olduğuna kimin şüphesi varsa Kur’an’ın kırk vecihle mucizesini isbat eden Mucizat-ı Kur’aniye namındaki Yirmi Beşinci Söz ve Yirminci Sözün İkinci Makamına ve haşre dair Onuncu Söz ve Yirmi Dokuzuncu Sözlere baksın, şüphesi izale olmazsa gelsin parmağını gözüme soksun.
YİRMİ İKİNCİ AYET ve AYETLER:
Hem Yunus, hem Yusuf, hem Ra’d, hem Hicr, hem Şuara, hem Kasas, hem Lokman Surelerinin başlarında bulunan تِلْكَ اٰيَاتُ الْكِتَابِ ilân-ı kudsîsidir. Yirmi birinci ayetin hatimesinde bunun münasebet-i maneviyesi bir derece beyan edilmiş. Cifrîsi ise, bu ayette üç ت bin iki yüz eder ve iki ك iki ل yüz eder; yekûnu bin üç yüz. Bir ى bir ب dört veya beş ا mecmuu bin üç yüz on altı veya on yedi ederek Resaili’n-Nur müellifi bir inkılâb-ı fikrî ile ulûm-u mütenevviayı Kur’an’ın hakaikına çıkmak için basamaklar yaptığı bir tarihe tam tamına tevafuku münasebet-i maneviyesinin kuvvetine istinaden deriz:
