hadiselerine işaret ve manasının suretiyle ve tarz-ı ifadesiyle iki cereyanın keyfiyetlerine ve vaziyetlerine ima eder.

   Sabri’nin mektubu yolda iken ve gelmeden evvel o mektubun manevî tesiri ile bu ayeti ve   اَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا   ayetiyle beraber düşünürken hatırıma geldi: Risale-i Nur bu derece kuvvetli işaret-i Kur’aniyeye ve şakirdleri bu kadar kıymetli beşaret-i Furkaniyeye ve aktabların iltifatına mazhariyetin sırrı ve hikmeti, musibetin azameti ve dehşetidir ki, hiçbir eserin mazhar olmadığı bir kudsî takdir ve tahsin almış. Demek ehemmiyet onun fevkalâde büyüklüğünden değil, belki musibetin fevkalâde dehşetine ve tahribatına karşı mücahedesi cüz’î ve az olduğu halde gayet büyük öyle bir ehemmiyet kesbetmiş ki, bu ayette işaret ve beşaret-i Kur’aniyede ifade eder ki, Risale-i Nur dairesi içine girenler tehlikede olan imanlarını kurtarıyorlar ve imanla kabre giriyorlar ve Cennete gidecekler diye müjde veriyorlar. Evet bazı vakit olur ki, bir nefer gördüğü hizmet için bir müşirin fevkine çıkar, binler derece kıymet alır.

İHTAR: Geçmiş ve gelecek ayetlerin işaretleri yalnız tevafukla değil belki her bir ayetin mana-yı küllîsindeki cüz’iyat-ı kesiresinden bir cüz’î ferdî Risale-i Nur olduğuna imaen, münasebet-i maneviyeye göre cifrî ve ebcedî bir tevafukla o münasebeti teyiden ve ona binaen hususî ona bakar demektir.

   ALTINCI AYET:

   Sure-i Hadid’de   وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهٖ   yani, “Karanlıklar içinde size bir nur ihsan edeceğim ki o nur ile doğru yolu bulup onda gidesiniz.”  Lillâhilhamd, Risale-i Nur bu kudsî ve küllî manasının parlak bir ferdi olduğu  gibi,   نُورًا   ’deki tenvin  ن  sayılmak cihetiyle bin üç yüz on sekiz