Birinci Şua’da yedi-sekiz âyâtın ehemmiyetle gösterdikleri bin üç yüz on altı ve yedi tarihi ki, Kur’an’a karşı olan sû-i kasdin mebdeidir.

    فَاَمَّا الَّذٖينَ شَقُوا   cifirce aynı tarihi gösteriyor. Eğer şeddeli م‎  iki م‎  sayılsa bin üç yüz elli yedi, eğer şeddeli   ل  iki   ل‎  sayılsa bin üç yüz kırk yedi ki, bu asrın tağiyane faaliyet tarihidir. Her iki şeddeli ikişer sayılsa bin üç yüz seksen yedi ki,   لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰهُ   dehşetli bir cereyanın müntehası tarihi olmak ihtimali var.  فَفِى النَّارِ لَهُمْ فٖيهَا زَفٖيرٌ وَ شَهٖيقٌ   ise bin üç yüz altmış bir; eğer  فَفِى النَّارِ  ’daki okunmayan   ى  sayılmazsa bin üç yüz elli bir tarihini; eğer şeddeli   ن  asıl itibariyle bir   ل  bir   ن  sayılsa yine bin üç yüz otuz bir tarihini ve harb-i umumî afetinin feryad u fizar içindeki yangınını göstererek Cehennem ateşinde zefîr ve şehîk eden ehl-i şekavetin azabını haber verip, ehl-i imanı fitnelere düşüren şakilerin hem dünyada, hem ahirette cezalarına işaret eder. Aynen öyle de, bu asra da zâhiren bakan, esrarlı olan Sure-i   وَ السَّمَٓاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ   ’den şu ayetin   اِنَّ الَّذٖينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنٖينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرٖيقِ   ifadesi gibi hem İstanbul’un iki harîk-ı kebiri, hem harb-i umuminin dehşetli yangınını Cehennem azabı gibi o fitnenin bir cezasıdır diye işaret eder.

   Elhasıl: Bu ayet her asra baktığı gibi bu asra daha ziyade nazar-ı dikkati celbetmek için cifirce bu asrın üç-dört devresinin tarihlerine ve