rahmet, hikmet, adalet, gıda, hava, mâ, ziya derecesinde insanları onun dinine, şeriatına, İslâmiyetteki hakikatlerine muhtaç ^(Haşiye) yapması ile on iki küllî ve kat’i hüccetlerle risalet-i Muhammediyeye (a.s.m.) kudsî şehadet ettiği halde, acaba hiç mümkün müdür ki; sinek kanadının ve bir çiçeğin tanziminden lâkayd kalmayan bu kâinat sahibinin bu derece küllî ve geniş şehadetlerine mazhar olan risalet-i Muhammediye (a.s.m.) kâinatın manevî bir güneşi olmasın.

   İşte bu on beş küllî şehadetler, her biri pek çok şehadetleri, hattâ İkinci Şehadet mucizat lisanıyla bin şehadeti ihtiva edip öyle bir kat’iyetle ve kuvvetle   اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ‌   olan davayı isbat ve tahakkukunu ve kıymetini ve ehemmiyetini ilân etmiş ki; her gün beş defa âlem-i İslâm, yüzer milyon lisanlar ile teşehhüdde o davayı kâinata ilân ettiği gibi; o davanın esası olan hakikat-ı Muhammediye (a.s.m.), kâinatın çekirdek-i aslîsi, bir sebeb-i hilkati ve en mükemmel meyvesi olduğunu milyarlar ehl-i iman tereddüdsüz tasdik ederek kabul etmişler. Ve bu kâinatın sahibi (celle celalühü) o şahsiyet-i maneviye-i Muhammediyeyi (a.s.m.)  saltanat-ı rububiyetine bir yüksek dellâlı; ve kâinat tılsımının ve hilkat muammasının bir doğru keşşafı; ve lütuf ve rahmetinin bir parlak misali; ve