deliller, keşfiyatlar ile bütün kuvvetleriyle dava edip ve beşerin ekseri onları tasdik ettikleri hakikat-ı tevhid, elbette güneş gibi kat’idir. Bu hadsiz meşahir-i insaniye, yüzbinler mucizelerle ve hadsiz hüccetlerle doğruluklarını ve hakkaniyetlerini gösterip tevhid ve vücub ve vücud ve vahdet-i Hâlik gibi müsbet meselelerde ittifakları ve icmaları öyle bir hüccettir ki; hiçbir şüpheyi bırakmaz. Acaba, kâinatın ehemmiyetli netice-i hilkatı ve zeminin halifesi ve zîhayatların istidadca en cemiyetli ve yükseği olan nev’-i beşerin en müstakimleri, en sadık ve musaddak mürşidleri ve kemalâtta reisleri olan mezkûr o dört taifenin icma ve ittifakla iman edip haber verdikleri ve kâinatı bütün mevcudatıyla delil gösterip hakkalyakîn, ilmelyakîn, aynelyakîn itikad ettikleri ve sarsılmaz kanaat getirdikleri bir hakikatı tanımayan ve inkâr eden, hadsiz bir cinayet ve nihayetsiz bir azaba müstahak olmaz mı?

   SEKİZİNCİ KELİME:   غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّٓالّٖينَ  ’dir. Bundaki hüccete kısa bir işarettir:

   Evet, tarih-i beşer ve kütüb-ü mukaddese, tevatürlere ve küllî ve kat’i hadisat ve malûmat ve müşahedat-ı beşeriyeye istinaden bil’ittifak, sarih ve kat’î bir surette haber veriyorlar ki: Sırat-ı müstakim ehli olan peygamberlere (aleyhimüsselâm) binler vakıatta istimdadlarına harika bir tarzda gaybî imdad gelmesi ve onların istedikleri aynen verilmesi ve düşmanları olan münkirlere yüzer hadisatta aynı zamanda gadap gelmesi ve semavî musibet başlarına inmesi, kat’i, şeksiz gösterir ki; bu kâinatın ve içindeki nev’-i beşerin hâkim ve âdil ve muhsin ve kerim ve aziz ve sahhar bir mutasarrıfı bir Rabbi var ki; Nuh ve İbrahim, Musa ve Hud ve Salih gibi (aleyhimüsselâm) çok nebilere pek harika bir surette tarihî ve geniş