itaatkârane olan ubudiyetin ehemmiyeti ve hikmeti bulunurdu. Hem eğer muayyen olsa, bir kısım hakaik-ı imaniye bedahet derecesine girer, herkes ister istemez tasdik eder. İhtiyar ve irade ile bağlı olan sırr-ı teklif ve hikmet-i iman bozulur. İşte bunun gibi çok maslahatlar için umur-u gaybiye gizli kaldığından, herkes her dakikada hem ecelini, hem bekasını düşündüğü için; hem dünyaya, hem ahiretine çalışabildiği gibi, her asırda dahi hem kıyamet kopacağını, hem dünyanın devamını düşünebildiği için; hem dünyanın faniliğinde hayat-ı bakıyeye, hem hiç ölmeyecek gibi imaret-i dünyaya çalışabilir.

   Hem de musibetlerin vakti muayyen olsaydı, musibet başına gelen adam, musibetin intizarında o gelen musibetin belki on mislinden ziyade manevî bir musibet –o intizardan– çekmemesi için, hikmet ve rahmet-i ilâhiye tarafından gizli, perdeli bırakılmış. Ve ekser hadisat-ı kevniye-i gaybiye böyle hikmetleri bulunduğundandır ki, gaipten haber vermek yasak edilmiş.   لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰهُ   düsturuna karşı hürmetsizlik ve itaatsizlik etmemek içindir ki, medar-ı teklif ve hakaik-ı imaniyeden başka olan umur-u gaybiyeden izn-i rabbanî ile haber verenler dahi, yalnız işaret suretinde perdeli ve kapalı ihbar etmişler. Hattâ Tevrat ve İncil ve Zebur’da Peygamberimiz hakkında gelen müjdeler ve haberler dahi, bir derece perdeli ve kapalı gelmiş ki; o kitapların bir kısım tâbileri, tevil edip iman etmediler. Fakat itikadat-ı imaniyeye giren meseleleri tasrih ile ve tekrar ile ihbar etmek ve açık bir surette tebliğ etmek, hikmet-i teklifin muktezası olduğundan, Kur’an-ı Mucizü’l-Beyan ve tercüman-ı zişanı (a.s.m.) umur-u uhreviyeden tafsilen ve hadisat-ı istikbaliye-i dünyeviyeden icmalen haber vermişler.

   Beşinci Nokta: Hem her iki Deccalın, asırlarına ait olan harikaları, onların bahsiyle ve münasebetiyle rivayet edildiğinden onların şahıslarından