Bu Beşinci Şua’ın bir mukaddimesi ve yirmi üç meselesi vardır. Mukaddime beş noktadır.

   Birinci Nokta: İman ve teklif, ihtiyar dairesinde bir imtihan, bir tecrübe, bir müsabaka olduğundan, perdeli ve derin ve tedkik ve tecrübeye muhtaç olan nazarî meseleleri elbette bedihî olmaz. Ve herkes ister istemez tasdik edecek derecede zaruri olmaz. Tâ  ki Ebu Bekir'ler âlâ-yı illiyine çıksınlar ve Ebu Cehil'ler esfel-i sâfiline düşsünler. İhtiyar kalmazsa teklif olamaz. Ve bu sır ve hikmet içindir ki, mucizeler seyrek ve nadir verilir. Hem dâr-ı teklifte gözle görünecek olan alâmet-i kıyamet ve eşrat-ı saat, bir kısım müteşabihat-ı Kur’aniye gibi kapalı ve tevilli oluyor. Yalnız, güneşin mağripten çıkması bedahet derecesinde herkesi tasdike mecbur ettiğinden, tevbe kapısı kapanır, daha tevbe ve iman makbul olmaz. Çünkü, Ebu Bekir’ler, Ebu Cehil’ler ile tasdikde beraber olurlar. Hattâ Hazret-i İsa aleyhisselâm’ın nüzulü dahi ve kendisi İsa aleyhisselâm olduğu, nur-u imanın dikkatıyla bilinir; herkes bilemez. Hattâ deccal ve süfyan gibi eşhas-ı müdhişe, kendileri dahi kendilerini bilmiyorlar.

   İkinci Nokta: Peygambere bildirilen umur-u gaybiye; bir kısmı tafsil ile bildirilir. Bu kısımda hiç tasarruf edilmez ve karışamaz. Kur’an’ın ve hadis-i kudsinin muhkematı gibi. Ve diğer bir kısmı icmal ile bildirilir, tafsilât ve tasviratı onun içtihadına havale edilir. İmana girmiyen hadisat-ı kevniyeye ve vukuat-ı istikbaliyeye dair hadisler gibi. Bu kısımda, Peygamberimiz (a.s.m.) belâgatıyla –temsiller suretinde– sırr-ı teklif hikmetine muvafık tafsil ve tasvir eder. Meselâ: Bir sohbette derin bir gürültü işitildi. Ferman etti ki: “Bu gürültü, yetmiş seneden beri Cehennem tarafına yuvarlanan bir taşın bu dakikada Cehennemin dibine yetişip düşmesinin gürültüsüdür.” Bu garip haberden beş-altı dakika sonra birisi geldi, dedi: “Ya Resulallah! Yetmiş yaşında bulunan filân münafık vefat etti, Cehenneme gitti.” ¹ Peygamberin yüksek, beliğane kelâmının tevilini gösterdi.