bana yazdılar. Kahraman Tahirî’yi gördüm. O da öyle telâkki etmiş. Husrev ve Feyzi'leri ve Sabri’yi merak ettim.

   Rabian: Zannederim ki, şimdi küfür ve dalâlet, komiteler ve cemiyetler şeklinde hücum ettikleri içindir ki; kader-i ilâhî, onlara eşedd-i zulüm ile bir cemiyet isnadıyla bizi tazib ettiriyor. Demek şimdi ehl-i imanın ittihadına pek çok lüzum var. Biz o hakikatı bilmediğimiz için kaderin adalet tokadını yiyoruz.

Said Nursî

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Evvelâ: Haccı men’eden, zemzemi döktüren, hakkımızda eşedd-i zulme müsaadekâr davranan ve Zülfikar ve Siracü’n-Nur’un müsaderesine ehemmiyet vermeyen ve bizi garazkârane, kanunsuz tazib eden memurları terfi ettirip hadisemizden çıkan mazlumane lisan-ı hâl ile yüksek ağlamamızı ve sesimizi işitmeyen bir müstebid kabinenin zamanında en rahat yer hapisdir. Yalnız mümkün olsa başka hapse naklolsak, tam selâmet olur.

   Saniyen: Onlar nasıl zorla en mahrem risaleleri en namahremelere okutturdular; öyle de, zorla ısrar edip bizi cemiyet yapmağa mecbur ediyorlar. Halbuki, cemiyet ve komiteciliğe hiç ihtiyacımızı hissetmiyorduk. Çünkü, ittihad-ı ehl-i iman cemaatindeki uhuvvet-i İslâmiye; Nurcular’da pek halisane ve fedakârane inkişaf ettiği gibi ve eski ecdadlarımızın kemal-i aşkla ruhlarını feda ettikleri bir hakikate Nur şakirdleri o milyonlar kahraman ecdadlarından irsiyet aldıkları kuvvetli bir fedakârlık ile o hakikate bağlanmaları, şimdiye kadar resmî veya siyasî, gizli ve aşikâr cemiyetlere ve komiteciliğe ihtiyaç bırakmıyordu. Demek şimdi bir ihtiyaç var ki, kader-i ilahî onları bize musallât ediyor. Onlar mevhum bir cemiyet isnadıyla zulmederler. Kader ise, “Neden tam bir ihlâsla, tam bir tesanüdle, tam bir hizbullah olmadınız?” diye bizi onların elleriyle tokatladı, adalet etti.

Said Nursî