بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşim Refet Bey,

   Kur’an-ı Azimüşşanın hürmetine ve alâka-i Kur’aniyenizin hakkına ve Nurlar ile yirmi sene zarfında imana hizmetinizin şerefine, çabuk bu dehşetli, zâhiren küçük fakat vaziyetimizin nezaketine binaen pek elîm ve feci ve bizi mahva çalışan gizli münafıklara büyük bir yardım olan birbirine küsmekten ve baruta ateş atmak hükmündeki gücenmekten vazgeçiniz ve geçiriniz. Yoksa bir dirhem şahsî hak yüzünden bizlere ve hizmet-i Kur’aniyeye ve imaniyeye yüz batman zarar gelmesi –şimdilik– ihtimali pek kavidir.

   Sizi kasemle temin ederim ki; biriniz bana en büyük bir hakaret yapsa ve şahsımın haysiyetini bütün bütün kırsa, fakat hizmet-i Kur’aniye ve imaniye ve Nuriye’den vazgeçmese ben onu helâl ederim, barışırım, gücenmemeğe çalışırım. Madem cüz’î bir yabanilikten düşmanlarımız istifadeye çalıştıklarınızı biliyorsunuz, çabuk barışınız. Manasız, çok zararlı nazlanmaktan vazgeçiniz. Yoksa bir kısmınız Şemsi, Şefik, Tevfik gibi; muarızlara sureten iltihak edip, hizmet-i imaniyemize büyük bir zarar ve noksaniyet olacak. Madem inayet-i ilâhiye şimdiye kadar bir zayiata bedel çokları o sistemde vermiş. İnşaallah yine imdadımıza yetişir.

Said Nursî

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Müdür, Ayetü’l-Kübra ve Rehber’i çok beğenmiş. Şimdi Asa-yı Musa ve Zülfikar’ı istiyor. Ben de söz verdim, “Sana getireceğim” dedim. Eğer burada Afyon’da varsa; bir Asa-yı Musa, bir Zülfikar (ciltli, büyük) bir Rehber, bir Ayetü’l Kübra ısmarlayınız.

Said Nursî