bozamaz ve İhlâs Lem’ası bu noktada mükemmel bir nâsihdir. Şimdi en ziyade bizi ve Nurları vurmak ve sarsmak için en fena plan, Nur talebelerini birbirinden soğutmak ve usandırmak ve meşreb ve fikir cihetinde birbirinden ayırmaktır. Gerçi gayet cüz’î bir nazlanmak oldu. Fakat göze bir saç düşse başa düşen bir taş kadar incitir ki, büyük bir hadise hükmünde mataram haber verdi. Merhum Hafız Ali’nin (r.h) küçücük böyle bir halden, vefatından bir parça evvel şekvası, o vakitten beri belki yüz defa hatırıma gelmiş ve beni müteessir etmiş.
Said Nursî
***
بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Talebelerin itiraznamelerini müdüre vermedim. Dedim: “Diyanet Riyaseti’ne ve bize risalelerimizle beraet veren Ankara’nın Ağır Ceza Dairesine –itiraznamenin ahiriyle beraber– göndermek istiyoruz. Hem hata-sevap cetveli de iki makama, fakat mahrem olarak yalnız bera-yı malûmat göndermek münasipse göndereceğiz.” Dedi, “Münasiptir.” Şimdi siz avukata deyiniz: “Birkaç nüsha talebelerin itiraznamelerini ve cetvelin iki nüshasını çıkarsın.”
Hem Diyanet Riyasetine yazınız ki, “Ulûm-u diniye ehlini himaye etmek vazife-i zaruriyenizi Said ve arkadaşları hakkında bu defa Afyon’a gönderdiğiniz raporla mükemmel yapdığınızdan, hem mazlum Said, hem masum arkadaşları dairenize çok müteşekkir ve fevkalâde minnettar oldular.” Zaten meselemiz dinî ve ilmî olduğundan her daireden ve adliye ve zabıtadan evvel Diyanet dairesi alâkadardır. Onun için hem Denizli’de, hem Afyon’da en evvel o dairelere müracaat edip şekvamızı oradaki âlimlere yazdık. Bu mealde bir başlık yazınız.
Said Nursî
***
