Ey Vacibü’l-Vücud! Ey Vahid-i Ehad! Bu harika yıldızlar, bu acaib güneşler, aylar, Senin mülkünde, Senin semavatında, Senin emrin ile ve kuvvetin ve kudretin ile ve Senin idare ve tedbirin ile teshir ve tanzim ve tavzif edilmişlerdir. Bütün o ecram-ı ulviye, kendilerini yaratan ve döndüren ve idare eden bir tek Hâlika tesbih ederler, tekbir ederler, lisan-ı hâl ile “Sübhanallah, Allahu ekber” derler. Ben dahi onların bütün tesbihatıyla Seni takdis ederim.

   Ey şiddet-i zuhurundan gizlenmiş!  Ve ey azamet-i kibriyasından ihtifa etmiş olan Kadîr-i Zülcelâl! Ey Kadîr-i Mutlak! Kur’an-ı Hakîminin dersiyle ve Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın talimiyle anladım: Nasıl ki gökler, yıldızlar, Senin mevcudiyetine ve vahdetine şehadet ederler; öyle de, cevv-i sema bulutlarıyla ve şimşekleri ve ra’dları ve rüzgarlarıyla ve yağmurlarıyla Senin vücub-u vücuduna ve vahdetine şehadet ederler.

   Evet, câmid, şuursuz bulut, âb-ı hayat olan yağmuru, muhtaç olan zîhayatların imdadına göndermesi, ancak Senin rahmetin ve hikmetin iledir, karışık tesadüf karışamaz. Hem, elektriğin en büyüğü bulunan ve fevaid-i tenviriyesine işaret ederek ondan istifadeye teşvik eden şimşek ise, senin fezadaki kudretini güzelce tenvir eder. Hem yağmurun gelmesini müjdeliyen ve koca fezayı konuşturan ve tesbihatının gürültüsüyle gökleri çınlatan ra’dat dahi, lisan-ı kaal ile konuşarak seni takdis edip, rububiyetine şehadet eder. Hem, zîhayatların yaşamasına en lüzumlu rızkı ve istifadece en kolayı ve nefesleri vermek, nüfusları rahatlandırmak gibi çok vazifeler ile tavzif edilen rüzgarlar dahi; cevvi, adeta bir hikmete binaen “levh-i mahv ve isbat” ve “yazar, ifade eder, sonra bozar tahtası” suretine çevirmekle, Senin faaliyet-i kudretine işaret ve Senin vücuduna şehadet ettiği gibi, Senin merhametinle bulutlardan sağıp zîhayatlara gönderilen rahmet dahi; mevzun, muntazam katreleri kelimeleriyle, Senin vüs’at-ı rahmetine ve geniş şefkatine şehadet eder.