Demek şimdi işimi de sizlere bırakmağa maslahatımız iktiza ediyor. Ve yanınızdaki yeni ve eski müdafaatlarım, benim bedelime sizin meşveretinize bırakıyorum ve iştirak ediyorum, o kâfidir.

   İkinci Sebep: Başka vakte bırakıyorum. Fakat ihtar-ı manevinin kısa bir işareti şudur: Bana yirmi beş sene siyaseti ve gazeteleri ve sair çok fani şeyleri terkettiren ve onlarla meşguliyeti men’eden gayet kuvvetli bir vazife-i uhreviye ve tesirli bir halet-i ruhiye benim bu meselenin teferruatıyla iştigal etmeme kat’iyen mâni oluyor. Sizler, bazen ara-sıra iki dava vekilimizle meşveretle benim vazifemi dahi görürsünüz.

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Şimdi namazda bir hatıra kalbe geldi ki; kardeşlerin, ziyade hüsn-ü zanlarına binaen, senden maddî ve manevî ders ve yardım ve himmet bekliyorlar. Sen nasıl dünya işlerinde hasları tevkil ettin, erkânların meşveretlerine bıraktın ve isabet ettin. Aynen öyle de; uhrevî ve Kur’anî ve imanî ve ilmî işlerinde dahi Risale-i Nur’u ve şakirdlerinin şahs-ı manevilerini tevkil ile o halis ve muhlis hasların şahs-ı manevileri senden çok mükemmel o vazifeni kendi vazifeleriyle beraber yaparlar. Hem daima da şimdiye kadar yapıyorlar. Meselâ, seninle görüşen muvakkat bir dirhem ders ve nasihat alsa, Risale-i Nur’dan, bir cüz’ünden yüz dirhem ders alabilir. Hem senin yerinde ondan nasihat alır, sohbet eder. Hem Nur şakirdlerinin hasları, bu vazifeni her vakit yapıyorlar. Ve inşaallah pek yüksek bir makamda bulunan ve duası makbul olan onların şahs-ı manevilerinin daima beraberlerinde bir üstad yardımcıdır diye ruhuma hem teselli, hem müjde, hem istirahat verdi.