Kur’an’ın emrettiği ve hak ve hakikat ve maslâhat ve insaniyet ve İslâmiyetin iktiza ve teşvik ettikleri barışmak ve musalaha etmektir. Evet hakikat ve maslahat sulhdur. Çünkü; ecel birdir, değişmez. O maktul; herhalde ecel geldiğinde, daha dünyada kalmayacaktı. O katil ise, o kaza-yı ilâhiyeye vasıta olmuş. Eğer barışmak olmazsa, iki taraf da daima korku ve intikam azabını çekecekler. Onun içindir ki; “Üç günden fazla bir mü’min diğer bir mü’mine küsmemek.” İslâmiyet emrediyor. Eğer o katl bir adavetten ve bir kinli garazdan gelmemişse ve bir münafık o fitneye vesile olmuş ise, çabuk barışmak elzemdir. Yoksa o cüz’î musibet büyük olur, devam eder. Eğer barışsalar ve öldüren tevbe etse ve maktûle her vakit dua etse, o halde her iki taraf çok kazanırlar ve kardeş gibi olurlar. Bir gitmiş kardeşe bedel, birkaç dindar kardeşleri kazanır. Kaza ve kader-i ilâhiyeye teslim olup düşmanını afveder. Ve bilhassa madem Risale-i Nur dersini dinlemişler, elbette mabeynlerinde bulunan bütün küsmekleri bırakmağa, hem maslâhat ve istirahat-ı şahsiye ve umumiye iktiza ediyor. Nasıl ki, Denizli hapsinde birbirine düşman olan bütün mahpuslar Nur’lar dersiyle birbirine kardeş oldular ve bizim beraetimize bir sebep oldular ve hattâ dinsizlere de, serserilere de o mahpuslar hakkında maşaallah, barekâllah, dedirttiler ve o mahpuslar tam teneffüs ettiler. Ben burada gördüm ki, bir tek adamın yüzünden yüz adam sıkıntı çekip beraber teneffüse çıkmıyorlar. Onlara zulüm olur. Mert, vicdanlı bir mü’min, küçük ve cüz’î bir hata veya menfaat yüzünden yüzer zararı ehl-i imana vermez. Eğer hata etse, verse; çabuk tevbe etmek lâzımdır.

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Ben hem Risale-i Nur’u, hem sizleri, hem kendimi, Husrev ve Hıfzı ve Bartınlı Seyyid’in kıymettar müjdeleriyle hem tebrik, hem tebşir ediyorum. Evet bu sene hacca gidenler, Mekke-i Mükerreme’de Nur’un kuvvetli mecmualarını büyük âlimlerin hem Arapçaya, hem Hindçeye tercüme