hiç ömrümde görmediğim maddî ve manevî sıkıntılı, hastalıklı musibetimde hususan Nur’un hizmetinden mahrumiyetimden gelen meyusiyet ve kalbî ve ruhî sıkıntılar beni ezdiği sırada, inayet-i ilâhiye bu mezkûr hakikati gösterdi. Ben de sıkıntılı hastalığımdan ve hapsimden razı oldum. Çünkü, benim gibi kabir kapısında bir biçareye gafletle geçebilir bir saati, on saat ibadet saatleri yapmak büyük bir kârdır diye şükreyledim.

   Üçüncü Nokta: Şefkatkârane hizmetiyle yardım etmek ve muhtaç oldukları rızıklarını ellerine vermek ve manevî yaralarına tesellilerle merhem sürmek, az bir amel ile büyük bir kazanç var. Ve dışarıdan gelen yemeklerini onlara vermek, aynı yemek kadar o gardiyan ve gardiyanlar ile beraber dahilde ve hariçte biçare mahpuslara, çalışanlara bir sadaka hükmünde defter-i hasenatlarına yazılır. Hususan musibetzede, ihtiyar veya hasta veya fakir veya garib olsa, o sadaka-i maneviyenin sevabı çok ziyadeleşir. İşte bu kıymetli kazancın şartı, farz namazını kılmaktır. Tâ ki, o hizmeti lillah için olsun. Hem bir şartı da, sadakat ve şefkat ve sevinçle ve minnet etmemek tarzında yardımlarına koşmaktır.

***

GENÇLİK REHBERİ’NİN KÜÇÜK BİR HAŞİYESİDİR

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Risale-i Nur’daki hakiki teselliye mahpuslar çok muhtaçtırlar. Hususan gençlik darbesini yiyen ve taze ve şirin ömrünü hapiste geçirenlerin, Nurlara ekmek kadar ihtiyacı var. Evet, gençlik damarı akıldan ziyade hissiyatı dinler. His ve heves ise kördürler, akıbeti düşünmezler. Bir dirhem hazır lezzeti, ileride bir batman lezzete tercih ederler, bir dakika intikam lezzeti ile katleder, seksen bin saat hapis elemlerini çeker ve bir saat sefahet keyfiyle –bir namus meselesinde– binler gün hem hapsin, hem düşmanının endişesinden sıkıntılar içinde ömrünün saadeti mahvolur. Bunlara kıyasen biçare gençlerin çok vartaları var ki; en tatlı hayatını, en acı ve acınacak bir hayata çeviriyorlar. Ve bilhassa şimalde koca bir devlet, gençlik hevesatını elde ederek bu asrı