بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Hapis musibetine düşenlere merhametkârane, sadakatle, hariçten gelen erzaklarına nezaret ve yardım edenlere kuvvetli bir teselliyi Üç Nokta’ da beyan edeceğim:

   Birinci Nokta: Hapiste geçen ömür günleri, her bir gün on gün kadar bir ibadet kazandırabilir ve fani saatleri, meyveleri cihetiyle manen bâki saatlere çevirebilir ve beş-on sene ceza, milyonlar sene haps-i ebedîden kurtulmağa vesile olabilir. İşte ehl-i iman için bu pek büyük ve çok kıymetdar kazancın şartı: Farz namazını kılmak ve hapse sebebiyet veren günahlardan tevbe etmek ve sabır içinde şükretmektir. Zaten hapis çok günahlara mânidir, günahları işlemeğe meydan vermiyor.

   İkinci Nokta: Zeval-i lezzet elem olduğu gibi, zeval-i elem dahi lezzettir. Evet herkes geçmiş, lezzetli, safalı günlerini düşünse, teessüf ve tahassür elem-i manevisini hissedip “Eyvah!” der ve geçmiş musibetli ve elemli günlerini tahattur etse, zevalinden bir manevî lezzet hisseder ki, “Elhamdülillah şükür, o belâ, sevabını bıraktı gitti.” der, ferahla teneffüs eder. Demek ki, bir saat muvakkat elem, zevaliyle ruhta bir manevî lezzet bırakır ve lezzetli saat, bilâkis elem bırakır. Madem hakikat budur ve madem geçmiş musibet saatleri elemleriyle beraber madum ve yok olmuş ve gelecek belâ günleri şimdi madumdur ve yoktur. Ve yoktan elem yok ve madumdan elem gelmez. Meselâ, birkaç gün evvel aç ve susuz olmasından, bir-iki gün sonra da aç ve susuz olmak ihtimalinden, bugün onlar niyetiyle mütemadiyen ekmek yese ve su içse ne derece divaneliktir. Aynen öyle de; geçmiş ve gelecek elemli saatleri –ki hiç ve madum ve yok olmuşlar– şimdi onları düşünüp sabırsızlık göstermek ve kusurlu nefsini bırakıp Allah’tan şekva etmek gibi “oof! of!” demek, divaneliktir. Eğer sağa sola, yani geçmiş ve geleceğe karşı sabır kuvvetini dağıtmazsa ve hazır saate ve güne karşı tutsa, tam kâfi gelir, sıkıntı ondan bire iner. Hattâ şekva olmasın, ben bu üçüncü Medrese-i Yusufiyede birkaç gün zarfında