halifesi ve enva-ı mahlûkatın nâzırı ve zabiti olan insanın çok ehemmiyetli bulunan ef’alini ve harekâtını yazmasın, daire-i kaderine almasın, onlara lâkayd kalsın! Hâşâ, insanların mizana girecek olan amelleri adedince hâşâ ve kellâ!..

   Elhasıl, kâinat bütün hakaikıyla bağırarak diyor:

اٰمَنْتُ بِاللّٰهِ وَ مَلٰئِكَتِهِ وَ كُتُبِهٖ وَ رُسُلِهٖ وَ بِالْيَوْمِ الْاٰخِرِ وَ بِالْقَدَرِ خَيْرِهٖ وَ شَرِّهٖ مِنَ اللّٰهِ تَعَالٰى وَ الْبَعْثُ بَعْدَ الْمَوْتِ حَقٌّ اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ صَحْبِهٖ وَ اِخْوَانِهٖ وَ سَلَّمَ اٰمٖينَ

TEVHİDÎ BİR MÜNACAT VE MUKADDİMESİ

   Hazret-i İmam-ı Ali (radıyallahu anh ve kerremallahu vechehu), Kaside-i Celcelutiye’sinde kerametkârane Risale-i Nur’dan haber verdiği yerde, Risale-i Nur’u “Siracü’n-Nur” ve “Siracü’s-Sürc”, namlarıyla tesmiye ederek, Risale-i Nur’un üç ismine iki isim ilave etmesi cihetiyle ve bu risalede “Siracü’n-Nur” namı tekrarı münasebetiyle bu risalenin ahirinde İmam-ı Ali radıyallahu anh’ın en mühim bir münacatını iki derece tevsi ederek onun ulvî lisanıyla ve dilimizi onun bir dili hesabıyla istimal edip, bu gelen münacatı dergâh-ı Vahid-i Ehade takdim ederiz.