çıkanları inayet-i ilâhiye ile mağlûp ede ede İstanbul’a kadar geldim. İstanbul’da bu afetli şöhret içinde mücadele ederken nihayet rakiplerimin ifsadatıyla Sultan Abdulhamidin emriyle tımarhaneye kadar sürüklendim. Hürriyet ilanıyla ve Otuz Bir Mart Vakıasındaki hizmetlerimle İttihad-Terakki hükümetinin nazar-ı dikkatini celbettim. Camiü’l-Ezher gibi Medresetü’z-Zehra namında bir İslâm Üniversitesinin Van’da açılması teklifi ile karşılaştım, hattâ temelini attım. Birinci Harbin patlamasıyla talebelerimi başıma toplayarak gönüllü alay kumandanı olarak harbe iştirak ettim. Kafkas cephesinde Bitlis’te esir düştüm, esaretten kurtularak İstanbul’a geldim. Dârü’l-Hikmetü’l-İslâmiyeye âza oldum. Mütareke zamanında istilâ kuvvetlerine karşı bütün mevcudiyetimle İstanbul’da çalıştım. Milli hükümetin galibiyeti üzerine yaptığım hizmetler Ankara hükümetince takdir edilerek Van’da üniversite açmak teklifi tekrarlandı.

   Buraya kadar geçen hayatım bir vatanperverlik hali idi. Siyaset yoluyla dine hizmet hissini taşıyordum. Fakat bu andan itibaren dünyadan tamamen yüz çevirdim ve kendi ıstılâhıma göre Eski Said’i gömdüm, büsbütün ahiret ehli Yeni Said olarak dünyadan elimi çektim. Tam bir inziva ile bir zaman İstanbul’un Yuşa Tepesine çekildim, daha sonra doğduğum yer olan Bitlis ve Van tarafına giderek mağaralara kapandım. Ruhî ve vicdanî hazzımla başbaşa kaldım.   اَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ السِّيَاسَةِ‌    Yani, “Şeytandan ve siyasetten Allah’a sığınırım.” düsturuyla kendi ruhî âlemime daldım. Kur’an-ı Azimüşşanın tetkik ve mütalaasıyla vakit geçirerek ve Yeni Said olarak yaşamağa başladım. Fakat kaderin cilveleri beni menfî olarak muhtelif yerlerde bulundurdu. Bu esnada Kur’an-ı Kerim’in feyzinden kalbime doğan füyuzatı yanımdaki kimselere yazdırarak birtakım risaleler vücuda geldi. Bu risalelerin heyet-i mecmuasına Risale-i Nur ismini verdim. Hakikaten Kur’an’ın nuruna istinad eylediği için bu isim vicdanımdan doğmuş, bunun ilham-ı ilahî olduğuna bütün imanımla kaniim. Ve bunları istinsah edenlere, barekallâh dedim. Çünkü, iman nurunu başkalarından esirgemeye imkân yoktu. Bu risalelerim iman sahipleri tarafından birbirinden alınarak istinsah edildi. Bu istinsah bana böyle bir kanaat verdi ki; Müslümanların zedelenen imanlarını takviye için bir