İkinci Esas: “Neşriyatı gizlemesi...” ise, gizli düşmanlarımız yanlış mana verdirmesin. Yoksa siyasete ve dünya âsayişine temas cihetiyle değildir. Hem, eski harf ile teksir makinesini bir bahane bulmasınlar. Mustafa Kemal’e karşı Nur’un (kırk sene evvelki beyana istinaden) tokadı ise ^(Haşiye)  altı mahkeme ve Ankara makamatı bilmiş ilişmemişler ve bize beraet verdiler ve Beşinci Şua ile beraber bütün kitaplarımızı iade ettiler. Hem onun fenâlığını göstermek, ordunun kıymetini muhafaza etmek içindir. Bir şahsı sevmemesi orduyu muhabbetkârane sena içindir.

   Üçüncü Esas: “Emniyeti ihlâle teşvik ediyor.” demesine mukabil, yirmi sene zarfında yüz bin adam Nurcuların yüz bin nüsha Nur Risalelerinin altı mahkemede ve on vilâyette emniyeti  ihlâle ve âsayişi bozmağa dair, on vilâyetin zabıtaları ve altı mahkeme hiçbir maddeyi kaydetmemesi ve bulmaması bu acib ittihamı çürütüyor. Bu yeni iddianamede üç mahkemenin bize beraet verdikleri aynı noktalara ait ve cevapları mükerreren verilmiş ehemmiyetsiz birkaç meseleye cevap vermek manasızdır. O meselelerle bizi ittiham etmek, ondan bize beraet veren Ankara Ağır Ceza ve Denizli ve Eskişehir mahkemelerini ittiham etmek hükmünde olmasından cevabını onlara bırakıyorum ve ondan başka da iki-üç mesele var:

   Birisi: İki sene Denizli ve Ankara Ağır Ceza Mahkemelerinde inceden inceye tetkikten sonra bize beraet verip o kitabı bize iade ettikleri halde, o Beşinci Şua’ın bir-iki meselesini, ölmüş gitmiş, bir kumandana tatbik edip bize suç gösteriyor. Biz dahi deriz: Ölmüş gitmiş hükümetten alâkası kesilmiş bir şahıs aleyhinde tatbik edilebilen küllî bir haklı tenkidi hiçbir kanun suç saymaz. Hem küllî bir tevil manasından makam-ı iddia cerbezesiyle o kumandana bir hisse çıkarıp ona tatbik etmiş. Böyle yüzde