Sonra bıraktım, dehşetli bir tokat yedim. Sonra, “Eğer bir daha tekrar ederse emin ol ki, ikinci bir tokat daha kuvvetli bir şekilde yiyeceksin haberin olsun, çok dikkat et, öbür haylazlar içine sen de karışma.” dedi. Ben de tevbe ederek o mübarek ellerinden öperek ayrıldım, aradan tam bir ay geçmişti. Namazımı kılıyordum ve Üstadımın hizmetinde bulunuyordum. Yine kendime ne olduğunu bilmiyorum. Ben de akılsızlığımdan ötürü öbür arkadaşlarla beraber haylazlığa devam ettim. Namazımı ve yediğim tokadı fiilen unuttum. Üstadım sorduğu zaman, namazımı kılıyorum diye kandırdım. Aradan sekiz gün geçmiş, şaka yüzünden yaptığım ağız kavgası ilerleyerek ciddi tehlike suretini aldı, başımdan ve yüzümden demirle yaralanmak suretiyle neticelendi. O başım secdeyi terk ettiği için aynı secdeye giden yerinden demirle vurulmam, benim ikinci bir tokat yediğime kat’î bir kanaat verdi. Derhal tevbe ettim. Aynı zamanda benim ile beraber yirmi haylaz gençler Üstadımızın bize verdiği emirleri yapmadığımızdan aynı vakitte dokuz adam birer-ikişer şefkat tokadını yiyerek, akıllarımızı başımıza aldık, tevbe ettiğimizde rahmetin iltifatını gördük.

   Meselâ: Arkadaşlardan birisi, hiddet tokadını yediğinden birden tevbe etti. Aynı vakitte tokat kadar şefkat iltifatını gördü. Kaybettiği paranın aynını kazandı. Akılsızlığından yine haylazlığa başladı. Birisi de, Hamza Ali adında Üstadımızın yazdığı gibi, kolu kırılmak suretiyle şefkat tokadını yedi. Sonra tevbe edip namazına başladı. İkinci gün bu sıkıntılı, belâlı yerden kurtuldu. Kazasına gitmesi için emir geldi, gitti. Bir de, sekizinci tokatı yiyen Mehmed’dir. Sesinin güzelliği, kendisinin sevimliliği cihetinden gelen hevesi sebebiyle, Üstadımın emirlerini kırdığı vakitte, aynı cihette hem sesinin hem güzelliğinin üç ay hastalığının vurduğu zarar ile çirkinleşmesi ve o cihette hevesinin tam kırılması bize kat’i kanaat verdi ki, tesadüfî değil, bir tokattır. Bir de dokuz adamdan tokat yiyenlerden birisi de, on dört yaşında Süleyman, kendini büyük gençlere sevdirmek ve onlarla beraber şarkı söylemekte şiddetli bir hevesi vardı. Üstadımız birkaç defa, “Bu hallerden vazgeç, sen bunlara sokuluyorsun, bu haylazlar sana peder ve kardeş gibi masumane bakmazlar.” diye nasihat etti. O da hevesine mağlûp oldu. Üstadımızın emirlerini kırdı, aynı hevesi cihetinde uyuz hastalığı ile şiddetli bir tokat yedi ki, onu şevkle yanlarına