vilayetini sarsan ve Şubatın birinci gününün gecesinde sabaha karşı herkes uykuda iken vukua gelen ve pek çok zayiata malolan dehşetli bir zelzeleyi haber veriyordu. Derhal Şubatın üçünde mahkemede sevgili Üstadımızın heyet-i hâkimeye, “Zındıkların dünyaları başlarını yesin ve yiyecek” diye tekrar tekrar söylediği sözlerini hatırladım. Eyvah! dedim. Risale-i Nur ıslâh eder, ifsad etmez. İmar eder, harap etmez. Mesud eder, perişan etmez diye söylerken aksiyle bizi ve Risale-i Nur’u ittiham etmek Hâlik’ın hoşuna gitmiyor dedim. İşte merkezi Gerede, Bolu ve Düzce olan bu kanlı zelzele Risale-i Nur’un dördüncü bir kerameti idi. Bu gazete şu malûmatı veriyor: Ankara, Bolu, Zonguldak, Çankırı, İzmit vilayetlerinde fazla kayıplar varmış. Gerede’de iki bin ev yıkılmış, yıkılmayan evler de oturulmayacak derecede harap olmuş. Binden fazla ölü varmış. Enkaz altından mütemadiyen ölü çıkarılıyormuş. Düzce’de zarar çokmuş. Ölü ve yaralıların miktarı malûm değilmiş. Ankara’da yüz otuz ölü ve bir o kadar da yaralı varmış. Bine yakın ev yıkılmış. Debbağhanede iki ev çökmüş. Bazı köylerde sarsıntıyı müteakip yangınlar olmuş. İlk sarsıntı çok kuvvetli olmuş. Sarsıntıyı yeraltından gelen bir takım gürültüler takip etmiş. Bolu’dan ve diğer yerlerin köylerinden bir hafta geçtiği halde henüz malûmat alınamıyormuş. Diğer bir yerde iki yüz ev yıkılmış, on bir ölü varmış. Bolu ile telgraf ve telefon hatları kesilmiş. Zelzele mıntıkasında şiddetli bir fırtına hüküm sürüyormuş. İzmit’te zelzele olurken şimşekler çakmış. Şehir birkaç saniye aydınlık içinde kalmış. Birçok yerlerde halk çırılçıplak sokaklara fırlamış. Dünyanın bütün rasathaneleri bu büyük Anadolu zelzelesini kaydetmiş. Bir İngiliz rasathanesi sarsıntının çok harap edici olduğunu bildirmiş. Sinop’ta aynı günde çok korkunç bir fırtına olmuş. Gökgürültüleri ve şimşeklerle gittikçe şiddetini arttırmış.

   Daha sonra başka bir gazetede, tamamlayıcı ve hayret verici şu malûmatları gördüm: Zelzeleden evvel kediler, köpekler üçer beşer toplanmışlar, düşünceli gibi, hüzünlü gibi alık alık birbirine bakarak bir müddet beraber oturmuşlar, sonra dağılmışlar. Gerek zelzele olurken ve gerek olmadan evvel ve olduktan sonra da bu hayvanlardan hiçbirisi görülmemiş, kasabalardan uzaklaşarak kırlara gitmişler. Bir garibi de şu ki: Bu hayvanlar isyanımızdan mütevellid olan başımıza gelen felâketleri