muhafaza etmek için çalışmışlar, bizi, bize isnad edilen bütün suçlardan tebrie ediyorlar. Ve Risale-i Nur’dan tam ders aldıklarını ihsas edip, “Risale-i Nur’un ilmî ve imanî kısmının ekseriyet-i mutlaka ile vakıfane yazıldığını ve Said ise hem samimi, hem ciddi kanaatlerini beyan ederek ondaki kuvvet ve iktidar; isnad edildiği gibi tarikat icadı veya cemiyet kurmak veya hükümet ile mübareze etmek değildir, belki yalnız Kur’an’ın hakikatlerini muhtaçlara bildirmek kuvvet ve iktidarıdır.” diye müttefikan karar vermişler. Ve gayr-i ilmî tabir ettikleri mahremlere karşı demişler ki: “Bazen cezbeye ve şuurun heyecanına ve ihtilâl-i ruhiyeye kapılmasından, bu eserler ile mesul olmamak lâzım geliyor.” manasını ifham ediyorlar. Ve Eski Said, Yeni Said tabirinde, iki şahsiyet; ve ikincisinde, fevkalâde bir kuvvet-i imaniye ve ilm-i hakaik-ı Kur’aniye manasını feylesofların hatırı için, “Bir nevi cezbe ve ihtilâl-i dimağiye ihtimali var” diye hem bizi şiddetli tabiratın mesuliyetinden kurtarmak, hem muarızlarımızı okşamak için “Sem’ ve basar cihetinde hallüsinasyon hastalığı ihtimali nazar-ı dikkate alınabilir.” demişler. Onların bu ihtimalini esasıyla çürüten, ellerine geçen ve bütün akılları geri bırakan Nur Risaleleri ve bütün avukatlara hayret veren Müdafaat ve Meyve Risaleleri kâfi ve vâfi bir cevaptır. Ben çok şükür ediyorum ki, bir hadis-i şerifin mazhariyeti bu ihtimal ile bana verilmiş.
Hem o ehl-i vukuf, bütün kardeşlerimizi ve beni tam tebrie edip derler: “Said’in âlimane ve vâkıfane eserlerine iman ve ahiretleri için bağlanmışlar; hiçbir cihette hükümete karşı bir sû-i kasdlarına dair bir sarahat ve bir emare, ne muhaberelerinde ve ne de kitab ve risalelerinde bulmadık.” diye o heyetin ittifakıyla karar verip biri feylesof Necati, biri Yusuf Ziya (âlim), biri de feylesof Yusuf namlarında imza etmişler. Lâtif bir tevafuktur ki; biz bu hapse kendimiz hakkında bir medrese-i Yusufiye ve Meyve Risalesi onun meyvesidir dediğimizden, bu iki Yusuf dahi perde altında, biz dahi o medrese-i Yusufiye’deki derslere hissedarız, lisan-ı halleriyle ifade etmişlerdir.
