zannederim o merhum benim yerimde gitti. Eğer onun fevkalâde hizmetini eğer sizler gibi o sistemde zatlar yapmasa idi; Kur’an’a, İslâmiyete büyük bir zayiat olurdu. Ben, onun varisleri olan sizleri tahattur ettikçe, o acı gidiyor; bir inşirah geliyor. Medar-ı hayrettir ki, ben şimdi onun manevî, belki maddî hayatıyla âlem-i berzaha gitmesi cihetiyle, o âleme gitmek için bende bir iştiyak zuhur etti. Ruhuma başka bir perde açıldı. Nasıl ki, buradan Isparta’daki kardeşlerimize selâm göndererek muarefe ve muhabere ile sohbet ediyoruz; aynen öyle de Hafız Ali’nin tavattun ettiği âlem-i berzah nazarımda Isparta, Kastamonu gibi olmuş. Hatta bu gece, mesmuatıma göre, buradan birisi oraya gönderilmiş. On defadan ziyade teessüf ettim. Ne için Hafız Ali’ye onunla selâm göndermedim. Sonra ihtar edildi ki: Selâm göndermek için vasıtalara ihtiyaç yok, kuvvetli rabıtası telefon gibidir. Hem o gelir, alır. Hem o büyük şehid, Denizli’yi bana sevdiriyor; daha buradan gitmek istemiyorum. O ve Mehmed Zühdü ve Hafız Mehmed, hayatlarında iken gördükleri vazife-i imaniye ve Nuriyeye devam ediyorlar. Onlar pek yakından temaşa ediyorlar. Evliya-yı âzimenin dairesinde kıymetli hizmet noktasında mevki almalarından, ben, o ikisinin isimlerini silsilemde aktabların isimleri yanında yâdedip hediyelerimi bağışlıyorum.

   Kardeşlerim, bu iki meyve hediyenize mukabil Cenab-ı Hak Firdevs’de iki milyon meyve-i Cenneti yazanlara ihsan eylesin, âmin.

Said Nursî

***

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Sizdeki ihlâs ve sadakat ve metanet, şimdiki ağır sıkıntılarda birbirinizin kusuruna bakmamaya ve setretmeye kâfi bir sebeptir ve Risale-i Nur zinciriyle kuvvetli uhuvvet öyle bir hasenedir ki, bin seyyieyi afvettirir. Haşirde, adalet-i ilâhiye hasenelerin seyyielere racih gelmesiyle afvettiğine binaen, siz de hasenelerin rüçhanına göre muhabbet ve afv muamelesini yapmak lâzımdır.