kaide ile nazar beni vurur. Çünkü bana bakan, ya şiddetli bir adavetle veya takdir ile nazar eder. Bu iki nazar dahi bazı insanların bir hasiyet-i isabet sırrıyla bakmasında bulunur. Bunun için, mümkün olsa, mecbur etmezlerse sizin ile beraber mahkemeye her vakit gitmemeğe niyet ettim.
Said Nursî
***
وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ
اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ
Aziz kardeşlerim,
Bu fecirde, birden bu fıkra ihtar edildi. Evet, ben de Husrev’in zelzele hakkında tafsilen yazdığı keramet-i Nuriyeyi tasdik ediyorum ve kanaatım da o merkezdedir. Çünkü, Risale-i Nur’a ve şakirdlerine dört defa şiddetli taarruzların aynı zamanda dört defa dehşetli zelzelenin hücumu tam tamına tevafukları tesadüfî olmadığı gibi; Risale-i Nur’un iki merkez-i intişarı olan Isparta ve Kastamonu’nun sair yerlere nisbeten âfattan mahfuz kalmaları ve Sure-i Ve’l-Asr’ın işaretiyle, ahirzamanın en büyük bir hasaret-i insaniyesi olan bu ikinci harb-i umumiden çare-i necat ise iman ve amel-i salih olmasından, Risale-i Nur’un Anadolu’nun her tarafında iman-ı tahkikiyi neşri zamanına tevafuku ve Anadolu’nun fevkalâde olarak bu hasaret-i azime-i harbiyeden kurtulmasına cifir ve ebced hesabıyla aynen tam tamına tevafuku dahi tesadüfî olamaz. Hem Risale-i Nur’un hizmetine zarar verenlere veya hizmette kusur edenlere aynı zamanda gelen şefkat veya hiddet tokatlarının yüzer vukuatları tam tamına tevafukları tesadüfî olmadığı gibi Risale-i Nur’a hüsn-ü hizmet edenlerin hemen hemen bilâistisna maişetinde vüs’at ve bereket ve kalbinde meserret ve rahat görmelerinin binler hadiseleri dahi tesadüfî olamaz.
Said Nursî
