وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ                 بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim ve bu misafirhane-i dünyada samimi arkadaşlarım!

   Ben, bu gece Eski Said’in izzetli damarıyla, ellerimiz kelepçeli beraber mahkemeye süngülü neferat ile sevkimizi düşündüm, şiddetli bir hiddet geldi. Birden kalbe ihtar edildi ki; hiddet değil, belki kemal-i iftiharla, şükür ve sevinçle bu vaziyeti karşılamak lâzım. Çünkü zîşuurların ve hadd ü hesaba gelmeyen meleklerin ve ruhanilerin ve insanlardan ehl-i hakikatın ve ashab-ı vicdanın ve iman-ı tahkikî sahiplerinin nazarlarında, hak ve hakikat ve Kur’an ve iman yolunda bu asra meydan okuyan bir kahramanlar kafilesi suretinde görünüyorlar. Bunların teveccühü rahmet-i ilâhiyeyi ve kabul-ü rabbaniyeyi gösteren yüksek takdir ve tahsinlerine karşı mahdud bir kısım serseri ve haylaz sefihlerin tahkirkârane nazarlarının, hiçbir ehemmiyeti olamaz. Hattâ bir gün hastalığım için araba ile gittiğim zaman, çok ağırlık hissettim ve sonra sizin gibi elim bağlı gittiğim vakit, büyük bir inşirah ve manevî bir ferah hissettim. Demek o hâl, bu sırdan ileri gelmiş.

   Evet kardeşlerim, çok defa söylediğim gibi yine tekrar ediyorum ki; tarihde Risale-i Nur şakirdleri gibi hak yolunda pek çok hizmet eden ve pek çok sevab kazanan ve pek az zahmet çeken görülmüyor. Biz ne kadar meşakkat çeksek, yine ucuzdur.

Said Nursî

***

وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ              بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Bu musibetimizden kaçmak ve kurtulmak, iki cihetle kabil değildi:

   Birincisi: Kader-i ilâhî kısmetimizin bir kısmını buradan bize yedirmek için herhalde buraya gelecek idik. En hayırlısı bu tarzdır.