وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ               بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Bir zaman, müslim olmayan bir zat, bir çare bulmuş, tarikattan hilâfet almış ve irşada başlamış. Terbiyesindeki müridleri terakkiye başlarken, birisi keşfen mürşidlerini gayet sukutta görmüş. O zat ise ferasetiyle bildi, o müridine dedi: İşte beni  anladın. O da dedi: Madem senin irşadın ile bu makamı buldum, seni bundan sonra daha ziyade başımda tutacağım, deyip Cenab-ı Hakka yalvarmış, o biçare şeyhini kurtarmış; birdenbire terakki edip bütün müridlerinden geçmiş, yine onlara mürşid-i hakiki kalmış. Demek bazen bir mürid, şeyhinin şeyhi oluyor. İşte asıl hüner, kardeşini fena gördüğü vakit onu terketmek değil, belki daha ziyade uhuvvetini kuvvetleştirip ıslâhına çalışmak ehl-i sadakatın şe’nidir. Münafıklar, böyle vaziyetlerde kardeşlerin tesanüdünü ve birbirine karşı hüsn-ü zanlarını bozmak için derler: “İşte o kadar ehemmiyet verdiğin zatlar; âdi, âciz insanlardır.” Her ne ise, bu musibette gerçi çok zararımız var, fakat umum âlem-i İslâmı alâkadar edecek bir keyfiyet, bir vaziyet olmasından pek çok ucuz olarak pek büyük kıymeti var. Buna benzer vukua gelen hadiseler, ya siyaset-i diniye veya başka sebepler ile umum âlem-i İslâm namına olamadılar.

   Ve bu hizmetimizin bir neticesi olan bu fedakârlık ise, doğrudan doğruya Kur’an namına ve hakaik-ı imaniye hesabına ve siyasetsiz hakkaniyet ve din-i İslâm niyetine olduğu cihetle umum âlem-i İslâmı alâkadar eden ve bu vatandaki milletin ve hususan Türk’ün eskiden beri fedakârane hizmet ettiği kudsî dinine daima sahib ve perestişkârı bulunduğuna kuvvetli bir hüccet gösteren ve istikbalde takdirler ve tahsinlerle tebrike lâyık olan bu imtihanlı musibette ve çok manidar vaziyette ne kadar zarar olsa ve ne kadar masraf edilse ve ne kadar zahmet çekilse yine ucuzdur, yine kıymeti çok, fiyatı azdır, diye kanaatım var.

Said Nursî