وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ                بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Aziz kardeşlerim,

   Hiç münasebet yokken birdenbire hatırıma geldi ki: Husrev ve (küçük Husrev) Feyzi gibi bir kısım kardeşlerimizin kalemleri her vakit Risale-i Nur’u yazmak vazifesiyle ülfet ve ünsiyet ettiklerinden burada vazifesizlikten sıkılmamak için Eski Said'in tarihçe-i hayatı hem Eskişehir Mahkemesinde hem bu hadisede ziyade medar-ı nazar olduğundan, Yeni Said’in yirmi senelik hayatının yarısını Isparta’da geçen kısmı “büyük Husrev” ve rüfekasının ve Kastamonu hayatını “küçük Husrev” ve arkadaşlarının muavenetiyle sonra tanzim edilmek üzere notalar tarzında yazılsa Risale-i Nur’un bir nevi tarihçe-i hayatı yazılmış olur. Hem fikri eğlendiren bir meşgale olur diye tahattur ettim. Sizin reyinize havaledir. Eğer bir Hizbü’n-Nuriye elimize geçse ben de o Husrevler gibi onun tercümesiyle vazifedar olurum inşaallah.

Said Nursî

***

وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ               بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Bize karşı bu geniş ve ehemmiyetli hücum ve tecavüzün hakiki sebebi “Beşinci Şua” olmadığını, belki Hizbü’n-Nurî ve Miftahü’l-İman, Hüccetullahü’l-Baliğa olduğunu bu fecirde bir ihtar-ı manevî ile hissettim. Dikkatle Hizb-i Nurî’yi kısmen okudum, Miftah’ı da düşündüm, bildim ki: Zındıklar, küfr-ü mutlak mesleğini bu iki keskin elmas kılınçların darbelerine karşı muhafaza edemediklerinden, bir parça az siyasetle münasebeti