“Ya Rab! Eman ver!” diye dua etmiş; inşaallah, bu duanın sırrıyla selâmete çıkarsınız.
Evet Hazret-i Ali radıyallahü anh, Kaside-i Celcelutiye’de iki suretle Risale-i Nur’dan haber verdiği gibi, Ayetü’l-Kübra Risalesine işareten: وَ بِالْاٰيَةِ الْكُبْرٰى اَمِنّٖى مِنَ الْفَجَتْ der. Ve bu işarette ima eder ki:
Ayetü’l-Kübra yüzünden ehemmiyetli bir musibet Risale-i Nur talebelerine gelecek ve “Ayetü’l-Kübra hakkı için o fecet ve musibetten şakirdlerine eman ver.” diye niyaz eder, o risaleyi ve menbaını şefaatçı yapar. Evet, Ayetü’l-Kübra Risalesi’nin tab’ı bahanesiyle gelen musibet, aynen o remz-i gaybîyi tasdik etti.
Hem o kasidede, hem Risale-i Nur’un mühim eczalarına, tertibiyle işaretlerin hatimesinde, mukabil sahifede der:
وَ تِلْكَ حُرُوفُ النُّورِ فَاجْمَعْ خَوَاصَّهَا ۞ وَ حَقِّقْ مَعَانٖيهَا بِهَا الْخَيْرُ تُمِّمَتْ
Yani: “İşte Risale-i Nur’un sözleri, harfleri ki, onlara işaretler eyledik. Sen onların hassalarını topla ve manalarını tahkik eyle. Bütün hayır ve saadet, onlarla tamam olur” der. “Harflerin manalarını tahkik et” karinesiyle meani ifade etmeyen hecaî harfler murad olmayıp, belki “kelimeler" manasındaki Sözler namıyla Risale-i Nur muraddır.
لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰهُ ۞ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَٓا اِنْ نَسٖينَٓا اَوْ اَخْطَاْنَا
Said Nursî
***
