ederim ki; bin canım olsa da, imana ve ahiretime feda etmeye hazırım. Ne yaparsanız yapınız! Benim son sözüm, حَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَكٖيلُ olarak, sizin beni idam ve ağır ceza ile zulmen mahkûm etmenize mukabil derim:
Ben, Risale-i Nur’un keşf-i kat’îsi ile idam olmuyorum, belki terhis edilip nur âlemine ve saadet âlemine gidiyorum. Ve sizi, -ey dalâlet hesabına bizi ezen bedbahtlar- idam-ı ebedî ile ve daimî haps-i münferid ile mahkûm bildiğimden ve gördüğümden, tamamıyla intikamımı sizden alarak, kemal-i rahat-ı kalb ile teslim-i ruh etmeye hazırım.
Mevkuf
Said Nursî
***
Mahkemede Son Sözüm
بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ
Efendiler!
Çok emarelerle kat’i kanaatım gelmiş ki; hükümet hesabına, hissiyat-ı diniyeyi âlet ederek emniyet-i dahiliyeyi ihlâl etmek için bize hücum edilmiyor. Belki bu yalancı perde altında, zındıka hesabına, bizim imanımız için ve imana ve emniyete hizmetimiz için hücum ediliyor. Bunun çok hüccetlerinden bir hücceti şudur ki: Yirmi sene zarfında, Risale-i Nur’un yirmi bin nüshalarını ve parçalarını yirmi bin adamlar okuyup kabul ettikleri halde, Risale-i Nur’un şakirdleri tarafından emniyetin ihlâline dair hiçbir vukuat olmamış ve hükümet kaydetmemiş ve eski ve yeni iki mahkeme bulmamış. Halbuki, böyle kuvvetli propaganda, yirmi günde vukuatlar ile kendini gösterecekti. Demek hürriyet-i vicdan prensibine zıd olarak, bütün dindar nasihatçılara şamil, lastikli bir kanunun 163. maddesi sahte bir maskedir. Zındıklar bazı erkân-ı hükümeti iğfal ederek adliyeyi şaşırtıp, bizi herhalde ezmek istiyorlar.
