İşte, bu numunelerine kıyasen ne kadar hilâf-ı adalet bir muamele olduğunu, inşaallah, insaflı ve adaletli olan Denizli müdde-i umumisi ve mahkemesi gibi Afyon mahkemesi göstererek, o zabıtnamelerin evhamlarına ehemmiyet vermeyecekler.

   Hem en acibi budur ki; başka mahkemenin müdde-i umumisi benden sordu: “Mahrem Beşinci Şua’da demişsin; ‘Ordu, dizginini o dehşetli şahsın elinden kurtaracak.’ Muradın, orduyu hükümete karşı itaatsizliğe sevketmektir.” Ben de dedim: “Maksadım; o kumandan ya ölecek veya tebdil edilecek, ordu, tahakkümünden kurtulacak demektir.” Acaba; hem gayet mahrem, sekiz senede yalnız iki defa elime geçen ve aynı zamanda kaybedilen, hem ahirzamana ait bir hadisin manasını küllî bir surette beyan eden, hem aslı eskiden telif edilen bir risale, hem bir tek nefer görmediği halde nasıl sebeb-i ittiham olur? Maatteessüf, o insafsızların o acib ittihamı iddianameye girmiş.

   Hem en garibi şudur ki; bir yerde demişim: “Cenab-ı Hakkın büyük nimetleri olan tayyare ve şimendifer ve radyoyu büyük şükür ile mukabele lâzımken, beşer şükretmedi. Tayyareler ile başlarına bombalar yağdı. Ve radyo, öyle büyük bir nimet-i ilâhiyedir ki, ona mukabil şükür ise; o radyo, milyonlar dilli bir küllî hafızü’l-Kur’an olup, zemin yüzündeki bütün insanlara Kur’an’ı dinlettirsin.” Ve Yirminci Sözde Kur’an’ın medeniyet harikalarından gaybî haber verdiğini beyan ederken, bir ayetin işareti olarak, “Kâfirler, şimendifer ile âlem-i İslâm’ı mağlub ederler.” demişim. İslâm’ı, bu harikalara teşvik ettiğim halde, bir sebeb-i ittiham olarak, “Şimendifer, tayyare ve radyo gibi terakkiyat-ı hâzıra aleyhindedir.” diye, sabık mahkemelerin bazı müdde-i umumileri bizi ittiham etmiş.

   Hem hiçbir münasebeti olmadığı halde bir adam, Risale-i Nur’un ikinci bir ismi olan Risaletü’n-Nur tabirinden, “Kur’an’ın nurundan bir risalettir, yani bir ilhamdır. Ve risaletin şeriat vazifesini yapan bir varistir.” demiş. İddianamede, başka yerin verdikleri yanlış mana ile, benim için bir sebeb-i ittiham tutulmuş.

   Hem, müdafaatımda yirmi yerde kat’i bir surette hüccetler ile isbat etmişiz ki: Bütün dünyaya karşı da olsa, din ve Kur’an ve Risale-i Nur’u