Bir İhtar:

   Her bir ayetin müteaddit manaları vardır. Hem her bir mana küllîdir. Her asırda efradı bulunur. Bahsimizde bu asrımıza bakan yalnız mana-yı işarî tabakasıdır. Hem o küllî manada, asrımız bir ferttir. Fakat hususiyet kesbetmiş ki, ona tarihiyle bakar. Ben dört senedir, bu harbin ne safahatını ve ne de neticelerini ve ne de sulh olmuş-olmamış bilmediğimden ve sormadığımdan, bu kudsî surenin daha ne kadar bu asra ve bu harbe işareti var diye daha onun kapısını çalmadım. Yoksa bu hazinede daha çok esrar var olduğunu Risale-i Nur’un eczalarında, hususan Rumuzat-ı Semaniye risalelerinde beyan ve isbat edildiğinden onlara havale edip kısa kesiyorum.

   Hatıra gelebilen bir sualin cevabıdır:

   Bu lem’a-i i’caziyede, baştaki  مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ  da hem  مِنْ  hem  شَرِّ  kelimeleri hesaba girmesi ve âhirde  وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ  yalnız  شَرِّ  kelimesi girmesi  وَمِنْ  girmemesi ve  وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ  ikisi de hesap edilmemesi gayet ince ve latîf bir münasebete îma ve remiz içindir. Çünkü halklarda, şerden başka hayırlar da var. Hem bütün şer herkese gelmez. Buna remzen, bazıyeti ifade eden مِنْ ve  شَرِّ  girmişler. Hâsid, hased ettiği zaman bütün şerdir, bazıyete lüzum yoktur. Ve  اَلنَّفَّاثَاتِ فِى الْعُقَدِ  remziyle, kendi menfaatleri için küre-i arza ateş atan üfleyicilerin ve sihirbaz o diplomatların tahribata ait bütün işleri ayn-ı şerdir, diye daha  شَرِّ  kelimesine lüzum kalmadı.