BİRİNCİ NOKTA: İman-ı billah, kendi hüccetleriyle hem sair rükünlerini, hem iman-ı bil’ahireti isbat eder ki; Meyve Risalesi’nin Yedinci Meselesinde güzelce göstermiş. Evet bu hadsiz kâinatı bir saray, bir şehir, bir memleket gibi bütün levazımı ile idare eden ve mizan ve intizam dairesinde çeviren ve hikmetlerle değiştiren ve zerratı ve seyyaratı ve sinekleri ve yıldızları birer muntazam ordu gibi beraber techiz ve idare eden ve emir ve iradesi dairesinde mütemadiyen bir ulvî manevra içinde talim ve tavzifatla faaliyete ve seyr ve cevelâna ve ubudiyetkârane bir resm-i küşada ve seyahata getiren ezelî ve bâki bir saltanat-ı rububiyet ve ebedî ve daimî bir hâkimiyet-i ulûhiyet, hiç mümkün müdür ve hiç akıl kabul eder mi ve hiçbir ihtimal var mı ki, o ebedî ve sermedî ve bâki ve daimî saltanatın bâki bir makarrı ve daimî bir medarı ve sermedî bir mazharı olan dâr-ı ahiret olmasın? Bin defa hâşâ!

   Demek Cenab-ı Hakkın saltanat-ı rububiyeti ve –Yedinci Meselede beyan edildiği gibi– ekser isimleri ve vücub-u vücudunun hüccetleri, ahirete şehadet ederler ve isterler. Ve bu kutb-u imanî ne kadar kuvvetli bir nokta-i istinadı var.. gör, bil, görür gibi inan.

   Hem nasıl iman-ı billah ahiretsiz olmaz, öyle de, Onuncu Sözde kısa işaretlerle beyan edildiği gibi, hiçbir cihette mümkün müdür ve hiç akıl kabul eder mi ki, ulûhiyet ve mabudiyetin tezahürü için bu kâinatı öyle bir mücessem kitab-ı samedanî ki, her sahifesi bir kitab kadar ve her satırı bir sahife kadar manaları ifade eder ve öyle cismanî bir Kur’an-ı sübhanî ki, her bir ayet-i tekviniyesi ve her bir kelimesi, hattâ her bir noktası, her bir harfi birer mucize hükmündedir. Ve öyle muhteşem ve içi hadsiz âyâtla ve manidar nakışlarla tezyin edilmiş bir mescid-i rahmanîdir ki; her bir köşesinde bir taife, bir nev ibadet-i fıtriye ile iştigal eder bir şekilde halkeden bir Allah, bir Mabud-u bil’hak, o kitab-ı kebirin manalarını ders verecek üstadları ve o Kur’an-ı samedanînin ayetlerini tefsir edecek müfessirleri elçi olarak göndermesin ve o mescid-i ekberde