Ey bu Medrese-i Yusufiyede benim ders arkadaşlarım! Bu dehşetli haps-i ebedîden kurtulmanın kolayı, çaresi, bu dünyevî hapsimizden istifade ederek elimiz mecburiyetle yetişmeyen çok günahlardan kurtulduğumuzla beraber, eski günahlardan tevbe edip farzlarımızı eda ederek her bir saat bu hapisteki ömrümüzü bir gün ibadet hükmüne getirmekle o ebedî hapisten necatımız ve o nuranî Cennete girmemiz için en iyi bir fırsattır. Bu fırsatı kaçırırsak, dünyamız ağladığı gibi ahiretimiz dahi ağlayacak,  خَسِرَ الدُّنْيَا وَ الْاٰخِرَةَ  tokadını yiyeceğiz.

Bu makam yazıldığı zaman Kurban Bayramı geldi:

اَللّٰهُ اَكْبَرُ ۞ اَللّٰهُ اَكْبَرُ ۞ اَللّٰهُ اَكْبَرُ ’ler ile nev-i beşerin beşten birisine, üçyüz milyon insanlara birden Allahu ekber dedirmesi; koca küre-i arz, büyüklüğü nisbetinde o  اَللّٰهُ اَكْبَرُ  kelime-i kudsiyesini semavattaki seyyarat arkadaşlarına işittiriyor gibi yirmi binden ziyade hacıların Arafat’da ve ıyd’de beraber birden  اَللّٰهُ اَكْبَرُ  demeleri, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın bin üç yüz sene evvel âl ve sahabeleriyle söylediği ve emrettiği Allahu ekber kelâmının bir nevi aks-i sedası olarak rububiyet-i ilâhiyenin  رَبُّ الْاَرَضِ وَ رَبُّ الْعَالَمٖينَ  azamet-i ünvanıyla küllî tecellisine karşı geniş ve küllî bir ubudiyetle bir mukabeledir, diye tahayyül ve his ve kanaat ettim.

   Sonra, acaba bu kelâm-ı kudsînin bizim meselemizle dahi münasebeti var mı diye tahattur ettim. Birden hatıra geldi ki, başta bu kelâm olarak sair bakiyat-ı salihat ünvanını taşıyan   سُبْحَانَ اللّٰهِ   وَاَلْحَمْدُ لِلّٰهِ   وَلَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ   gibi şeairden çok kelâmlar cüz’î ve küllî meselemizi ihtar ve tahakkukuna işaret ederler. Meselâ;  اَللّٰهُ اَكْبَرُ ’in bir vech-i manası, Cenab-ı Hakkın kudreti ve ilmi her şeyin fevkinde büyüktür; hiçbir şey daire-i ilminden çıkamaz. Tasarruf-u kudretinden kaçamaz ve kurtulamaz. Ve korktuğumuz en büyük şeylerden daha büyüktür.