فَانْظُرْ اِلٰٓى اٰثَارِ رَحْمَتِ اللّٰهِ كَيْفَ يُحْيِى الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْيِى الْمَوْتٰى وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَىْءٍ قَدٖيرٌ
ferman-ı ilâhînin iki parlak ve çok kuvvetli hüccetleri ve tefsirleri bulunan Onuncu Söz ile Yirmi Dokuzuncu Sözü in’am etti, münkirleri susturdu.
Hem iman-ı haşrînin hücum edilmez o iki metin kal’asından dokuz ve on sene sonra ikinci ayet olan başta mezkûr âyat-ı ekberin tefsirini bu risale ile ikram etti.
İşte bu Dokuzuncu Şua, mezkûr âyatıyla işaret edilen dokuz âlî makam ve bir ehemmiyetli mukaddimeden ibarettir.
***